สองภาษา มาไง ไปไง – เด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

ก่อนอื่นขอขอบคุณคุณบิ๊ก (พงษ์ระพี) ที่ได้จุดประกายให้เรา
และคุณแม่น้องภูมิสำหรับการเริ่มต้น และแรงผลักดันทั้งหมดครับ

ตั้งแต่ตั้งท้อง หรือหลังจากน้องภูมิเกิดไม่แน่ใจนะครับ
เราอยากสอนภาษาอังกฤษให้น้องภูมิอยู่ในใจ คุยกันบ้างเป็นครั้งคราว..

คุณแม่น้องภูมิมักจะถามว่าอยู่เรื่อย ๆ ว่า ทำได้มั๊ย ถ้าอยากให้น้องภูมิใช้ภาษาอังกฤษได้
ผมก็มักจะตอบไปง่าย ๆ ว่า “สบาย… มากกก”

แต่ก็ไม่ได้หาข้อมูลจริงจังมากนัก
สอนภาษาอังกฤษไปตามเรื่องตามราว เจอโน่น เจอนี่ ก็

“Dog.. หมา”
“Cat.. แมว”
“House.. บ้าน”
..กันไปเรื่อยเปื่อย..

จนคุณแม่น้องภูมิซื้อหนังสือ “เด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้” มา
(วันที่ 25 มีนาคม 2552 – ผมจดวันที่ไว้ที่หนังสือ)

และเดินมาให้ผม พร้อมความตื่นเต้น และบอกผมว่า “ลองอ่านดูนะ”

ถ้าจำไม่ผิด ผมใช้เวลาอ่านไม่น่าเกิน 2 คืน
และเริ่มพูดคุยกับคุณแม่น้องภูมิ เกี่ยวกับเนื้อหาส่วนต่าง ๆ ในหนังสือ

แม่น้องภูมิไม่รอช้า.. แซว แกมจริงจัง กับผมว่า
“เอาเลยมั๊ย.. เริ่มพรุ่งนี้เลยนะ… ก๊อกต้องไม่พูดภาษาไทยกับลูกเลยนะ”

ผมตอบไปขำ ๆ “เอาสิ.. สบ๊าย..ย..”
(ในใจแอบคิดว่า “เอาจริงเหรอเนี่ย มักยากเหมือนกันนะ” -.-‘)

ตอนนั้น น้องภูมิอายุได้ 1.2 ปีพอดีครับ

ตื่นเช้าวันต่อมา.. ครอบครัวสองภาษาของเราก็เริ่มขึ้นครับ