สี่ห้าปีที่ได้เห็นพ่อแม่ฝึกเด็กสองภาษามา สิ่งที่เห็นว่าเป็นอุปสรรคมากที่สุดก็คือ “พ่อแม่ไม่ทำความเข้าใจแนวคิดเด็กสองภาษาอย่างลึกซึ้งเพียงพอ” ทำให้สอนไม่แม่นยำ บางคนไม่สนใจเลยและสอนไปตามความเข้าใจของตนเอง ทำให้สอนผิดทิศผิดทางไปเยอะ กว่าจะรู้ตัวว่าสอนผิดและกลับมาแก้ไข ต้องใช้เวลาในการแก้ไขมากกว่าการสอนอย่างถูกต้องมากมายนัก
อุปสรรคที่สองคือ “ความใจร้อน” พ่อแม่อยากให้ลูกเป็นเร็วๆ การสอนเน้นปริมาณมากกว่าคุณภาพ อยากได้หนังสือประโยคสนทนาทุกสถานการณ์ ไว้พูดกับลูก แทนที่จะเน้นการเตรียมตัวแต่ละสถานการณ์ให้ดีแล้วก็สอนตามนั้น เมื่อใจร้อนมากไป และผลที่ได้ไม่ได้เป็นอย่างที่ต้องการ จะทำให้เกิดความท้อถอย หงุดหงิดและเลิกไปในที่สุดครับ