เรื่องเล่าหลังออกไปทำงานนอกบ้าน – เด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

เล็กพูดภาษาอังกฤษกับลูกตามแนวคิดเด็กสองภาษามาร่วม 2 ปี 1 เดือน แล้วค่ะ

เราเลือกใช้ระบบ OPOL หนึ่งคนหนึ่งภาษา

ช่วงแรกเราลำบากกันทั้งแม่ทั้งลูก ท้อ ฮึด อยู่อย่างนั้น

ผ่านไป 6 เดือน-1 ปี เนยเริ่มพูดคล่องขึ้น แต่แม่ละเลยไม่ได้เน้นเรื่องการออกเสียงให้ชัด

เราก็เริ่มปรับกันใหม่ ทำการบ้านเด็กสองภาษาออกเสียงเป็นคำๆให้ชัด

หลังจากที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกและก็พูดอังกฤษกับลูกได้ 1 ปี เล็กก็ออกไปทำงานนอกบ้านค่ะ

มีความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นหลายอย่าง

1.ความคล่องในการใช้ภาษา

จากที่พูดภาษาอังกฤษกับลูกตอนที่อยู่บ้านเลี้ยงลูก รอลูกกลับจากโรงเรียน

ประมาณวันละ 6 ชม. เหลือ วันละ 2-3 ชม. จะรู้สึกได้เลยว่าทั้งแม่และเนย

พูดติดๆขัดๆ ไม่ค่อยคล่องเหมือนเดิม (คล่องในที่นี้ก็คลำๆกันไป ไม่ได้หรูหราอะไรค่ะ)

เวลาพูดต้องคิดนิดหนึ่ง ค่อยๆพูดออกมา ผิดๆถูกๆ ก็แก้กันไป

ที่เขียนนี้ไม่ได้หมายความว่าแม่ทำงาน สอนภาษาลูกไม่ได้ผลนะคะ

แต่จะบอกว่า “ความถี่ มีผลอย่างมากกับการใช้ภาษาอังกฤษ”

ดังนั้นทำให้เต็มที่กับเวลาที่เรามีอยู่ ไม่ต้องไปกดดัน ไม่ต้องไปเร่ง

เคยพูดกับผู้ใหญ่บิ๊ก ผู้ใหญ่บิ๊กบอกว่า ต้อง ทำใจ!!! อืม…จริง ด้วยค่ะ

เล็กก็เลยต้องใช้เวลาที่มีอยู่หลังเลิกงานกับลูกให้มากที่สุดจริงๆค่ะ

ตอนนี้เราก็ปรับตัวกันแบบนี้มาได้ 1 ปีแล้วค่ะ

2.เนยพูดภาษาอังกฤษกับพ่อมากขึ้น OTOL

จากที่ตอนแรกพ่อของเนย คิดในใจว่าแม่มันจะไปรอดไหมเนี่ย

ตัวเค้าเองไม่พูดภาษาอังกฤษกับลูกอยู่แล้ว เพราะไม่ถนัดเลย ให้ภาระแม่มันไป

กลับเป็นว่าเนยชวนพ่อพูดมากขึ้น พ่อกลับต้องมาพูดอังกฤษกับลูก

แล้วพ่อก็คล่องขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ยิงปืนนัดเดียว ได้นก 2 ตัว เอ๊ะ..ไม่สิ

3 ตัว เห็นจะได้ เพราะอาม่า ก็พูดอังกฤษได้นิดหน่อย เพราะฟังจากเนยพูดกับแม่..อิอิ

3.เริ่มทักทายฝรั่งก่อน

เวลาเราไปไหน เจอฝรั่งเราจะพยายามเข้าไปใกล้ แล้วพยายามทักก่อน

ให้เนยทักก่อนด้วย จะได้ชินกับการพูดกับฝรั่ง (ทั้งๆที่จริงๆแอบหวั่นใจว่าจะฟังออกไหมหว่า..)

มีเรื่องน่าดีใจอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ (อาม่ากับเนยเล่าให้ฟัง) เมื่อวานนี้ เนยอยู่กับอาม่าที่ร้าน 2 คน

ฝรั่ง 2 คน เข้ามาจะซื้อของ เนยกับอาม่านั่งอยู่หน้าร้าน ฝรั่งเดินเข้าไปในร้านแล้ว

อาม่าคิดในใจว่าทำไงดีหว่า พูดไม่เป็น

เนยค่ะ….เดินเข้าไปในร้านค่ะ ….Hello…..

ฝรั่งหันมามอง ไม่เห็นใคร ได้ยินอีกทีนึง ก็เลยมองต่ำลงมา เด็กทักนี่หว่า…อิอิ

แล้วฝรั่งก็คุยกับเนยใหญ่เลย (อาม่าเล่าให้ฟัง) คงจะถาม ชื่อ อายุ เรียนที่ไหน ประมาณนี้น่ะค่ะ

เห็นว่าคุยกันนานมาก คุยไปหัวเราะไป ในที่สุดฝรั่งก็เดินออกจากร้าน bye bye ไม่ได้ซื้ออะไรค่ะ 55555

สงสัยคุยกับเนย จนลืมว่าจะซื้ออะไร 55555

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้รู้ว่า เค้าเริ่มต้นทักชาวต่างชาติก่อนโดยที่ไม่มีพ่อแม่อยู่ด้วย

แค่นี้เราก็ดีใจแล้วค่ะ ถึงแม้ว่าลูกจะยังพูดไม่ชัดมาก ติดๆขัดๆ ไม่มี accent ที่ดีเหมือนฝรั่ง

แต่เค้าสามารถสื่อสารกับชาวต่างชาติได้ แค่นี้คนเป็นแม่ก็ดีใจแล้วค่ะ