บทความ

Posted by พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น on June 15, 2010 at 12:30pm ตอนนี้ก็ผ่านมา 4 เดือนแล้วนะที่เราใช้ภาษาที่ 2 ที่บ้าน เห็นผลเป็นรูปเป็นร่างชัดเจนมากขึ้น นั่นเป็นเพราะเราเพิ่มความถี่ให้ลูกมากขึ้น ฟ้าใสมีทั้งพ่อ แม่ และครูที่โรงเรียนซึ่งพูดภาษาอังกฤษแบบไม่มีการแปล สิ่งที่เห็นได้ชัดตอนนี้ได้แก่ ฟ้าใสสามารถแบ่งโหมด 2 ภาษาได้ชัดเจน ถ้าเราพูดไทย เค้าก็ไทยกลับมา แต่ถ้าเราเปลี่ยนเป็นโหมดภาษาอังกฤษ ฟ้าใสก็เริ่มฟุตฟิตฟอไฟตอบโต้ได้บ้าง โดยไม่มีการพูดไทยคำ อังกฤษคำ ศัพท์ต่างๆ แม่นยำขึ้น ไม่มีอาการสับสนหรือลังเลเมื่อพูดถึงศัพท์นั้นๆ เช่น หมวดชื่อสัตว์ หมวดสี หมวดรูปทรง การตอบโต้เป็นธรรมชาติ พ่อแม่ไม่ต้องพูดนำมากนัก เค้าสามารถตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษได้เองแล้ว Yes/ No/ I don’t know ออกมาอัตโนมัติ เริ่มเล่านิทานภาษาอังกฤษได้บ้าง แต่ยังเน้นเป็นคำๆ ยังไม่สามารถผูกประโยคได้ การออกเสียงท้ายคำ ออกได้แต่ต้องเน้นให้เค้าเยอะๆ ตอนนี้เค้าไปโรงเรียน 2 ภาษาแล้ว คุณครูชาวต่างชาติชมว่าฟ้าใสเป็นเด็กที่จัดว่าเรียนรู้เร็ว ถามอะไรก็ตอบได้ มีความคิดโตกว่าอายุ […]

Posted by พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น on April 29, 2010 at 9:46am ก่อนแม่จะตัดสินใจมีหนู แม่ได้สูญเสียหลานสาวอายุ 1 ขวบไป หลานคนนี้เป็นทาลัสซีเมียเพราะทั้งพ่อและแม่เป็นพาหะแต่ไม่รู้ตัว จึงปล่อยให้มีเจ้าตัวเล็ก พออายุได้ 3 เดือน เจ้าตัวเล็กก็ป่วย ตั้งแต่นั้นมาพัฒนาการก็ถดถอย ไม่ยิ้ม ไม่ขยับตัว นอนนิ่งๆ จนอายุประมาณ 1 ขวบก็จากไป จากเหตุการณ์นี้ทำให้พ่อกับแม่รู้สึกกลัว จึงเตรียมตัวอย่างดีที่สุด เราไปตรวจร่างกายก่อนมีหนู แม่ออกกำลังกายด้วยการตื่นขึ้นมาปั่นจักรยานตอนเช้าๆ ในวันหยุดประมาณ 5 กิโลเมตรอยู่ 2-3 เดือน จนคิดว่าร่างกายแม่แข็งแรงพอ แม่จึงตัดสินใจมีหนู ตั้งแต่ท้อง แม่แข็งแรงดีมาก แม่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ท้องใหญ่ไม่เบา หมอบอกว่าหนูตัวโตกว่าอายุครรภ์ หมอสงสัยว่าแม่จำวันที่มีประจำเดือนครั้งสุดท้ายผิดรึเปล่า แต่แม่มั่นใจว่าแม่จำไม่ผิดแน่ๆ แม่ทำงานบ้านทุกอย่างเหมือนคนปกติ ทำกับข้าว รีดผ้า ซักผ้า แอบน้อยใจที่พ่อไม่ช่วยแม่เลย แต่พ่อบอกว่าอยากให้แม่และลูกแข็งแรง จึงปล่อยให้ใช้ชีวิตตามปกติ แม่อุ้มท้องหนูจน 9 เดือนเต็ม ถึงแม่จะตัวเล็ก แต่แม่ก็อยากจะคลอดหนูเอง […]

Posted by พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น on April 14, 2010 at 5:47pm 28 มกราคม 2553 ฟ้าใสอายุ 3 ขวบ 9 วัน หลังจากที่เพื่อนร่วมงานแนะนำหนังสือ เด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ จากวันนั้นแม่ก็เริ่มต้นสอนหนูทันที แม้จะรู้สึกว่าการเริ่มต้นนี้ช้าเกินไป แม่น่าจะรู้จักหนังสือนี้ตั้งแต่หนูยังแบเบาะ แต่ไม่เป็นไร ทุกอย่างไม่มีอะไรสาย แม่ต้องขยันมากขึ้น หมั่นเข้ามาหาความรู้ในเว็บนี้เกือบทุกวัน แม้จะคุ้นเคยกับภาษาอังกฤษพอสมควรเพราะใช้ในงาน แต่แม่ก็ไม่มีคลังศัพท์ในชีวิตประจำวันเลย เหมือนทุกอย่างต้องเริ่มต้นใหม่ แต่แม่ก็สู้เพื่อลูกของแม่ 1 สัปดาห์ผ่านไป หนูให้ความร่วมมือดีมาก ไม่ว่าแม่จะพูดว่าอะไร หนูก็ตั้งใจฟังและพูดตาม จนมาถึง 1 เดือน แม่สังเกตว่าหนูเข้าใจคำสั่งของแม่เกือบ 100% จากที่พยายามสอนซ้ำๆ ทุกวัน วันละไม่กี่ประโยค แต่แล้วแม่ก็รูสึกว่าแม่เริ่มไฟอ่อนเป็นบางวัน ไม่ยอมพูดประโยคใหม่ๆ กับหนู พูดแต่คำซ้ำๆ เดิมๆ ตอนนี้ก็ผ่านมา 2 เดือนกว่าๆ แล้ว แม่ก็ยังพยายามต่อไป คิดอยู่เสมอว่าต้องทำเพื่อลูก แม้บางวันจะขี้เกียจ […]

Posted by พลอยชมพู on April 13, 2009 at 9:01pm ไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องจะซ้ำกับหนังสือของคุณพ่อมือใหม่รึเปล่า เพราะยังไม่ได้อ่านเลยค่ะจะกลับไทยอีก 3เดือนคงจะมีโอกาสไปอุดหนุนนะคะ วันนี้นึกอะไรได้ก็เขียนไปละกันนานๆ จะคิดได้ค่ะ ต้องรีบเขียนเดี๋ยวลืม จะเขียนบทความ เอ…เรียกว่าบทความได้เปล่าไม่รู้จะว่าไปก็เขียนมันตามใจฉันเนี่ยแหละค่ะ วันนี้อยากเขียนเรื่องของ “พ่อแม่คือสถาปนิคของลูก” จะไม่ขอพูดถึงการสร้างเด็กสองภาษาด้วยการนำไปเข้าเรียนโรงเรียนนานาชาติ หรือ โรงเรียนสองภาษา พูดง่ายๆ จ้างคนอื่นสอนลูกตามตำหรับคนมีทุนทรัพย์มันเป็นเรื่องง่ายๆ จึงไม่ขอกล่าวถึงนะคะ การสร้างเด็กสองภาษาด้วยสองมือของพ่อแม่นั้นหากประสบความสำเร็จย่อมมีความภาคภูมิใจมากกว่าพ่อแม่ก็ภูมิใจในตัวลูกเพราะสร้างมากับมือของตนเอง ส่วนลูกก็ภูมิในในตัวพ่อแม่ไม่น้อยไปกว่ากันเลยค่ะ เมื่อประมาณปี 2538-2539 หลานสาวของดิฉันอายุ 5-6 ขวบ อยู่ในวัยอนุบาลจะขึ้นประถม 1 แล้วหละดิฉันก็ย่างเข้าวัยเบญจเพจ (อายุเท่าไหร่นับเอาเอง หุ หุ) รักหลานคนนี้มากๆ เอามาเลี้ยงเองเลยค่ะ สอนเธออ่าน เขียนภาษาไทย จนเก่ง ก่อนที่เธอจะเข้าประถม จนวันนี้เวลาล่วงเลยมาสิบกว่าปี หลานสาวพูดเสมอว่า“หนูไม่ลืมเลย คนที่สอนหนูอ่านออกเขียนได้ คืออา” (ดิฉันมีศักดิ์เป็น อา) ดิฉันไม่ได้ยินเองหรอกค่ะ แต่เธอพูดกับญาติๆ ทุกคน เวลาสนทนากันถึงเรื่องราวตอนที่เธอยังเด็กๆ เลยมีคนมาเล่าให้ดิฉันฟังอีกต่อ พอได้ยินดังนั้น ดิฉันก็รู้สึกถึงความปิติยินดีมันตื้นตันอัดแน่นอยู่ในอก […]

Posted by พลอยชมพู on October 31, 2009 at 9:00pm วันนี้แม่พลอยชมพูมาแบบทันสมัย เพราะเห็นคุณบิ๊กกำลังทำโพลสำรวจเกี่ยวกับการศึกษาแบบทางเลือกใหม่ Home School อยู่ เลยอยากมาเล่าอะไรให้ฟังเกี่ยวกับกาศึกษาในประเทศเยอรมนี อยากให้เพื่อนๆ (คนที่ยังไม่รู้) ได้รู้ว่าบ้านอื่นเมืองอื่น เขาจัดระบบการศึกษาให้ประชาชนของเขายังไง ประชาชนของเขาส่วนใหญ่ถึงได้มีคุณภาพ และพัฒนาประเทศได้ดีในหลายๆ ด้าน (ข้อความข้างล่างนี้อ้างอิงมาจากเว็บชาวไทย http://www.schau-thai.de/forum/index.php?topic=5054.0เขียนแบบสังเขปโดยพี่สาวใจดี พี่แก๋งโฮ๊ะ หรือครูต้อม ที่เป็นทั้งล่าม และครูสอนภาษาอยู่เยอรมนีมากว่า 20 ปี) การศึกษาภาคบังคับของเยอรมนี เริ่มเมื่อเด็กมีอายุ 6 ปีเป็นต้นไป และสิ้นสุดที่อายุ 16 ปี คือเด็กที่มีอายุระหว่าง 6 ปี ถึง 16 ปี กฎหมายบังคับให้เข้าโรงเรียน หากไม่เข้าเรียน ก็อาจจะมีการเอาโทษกับผู้ปกครองได้ การศึกษาและโรงเรียนในเยอรมนีอาจแตกต่างกันบ้างในแต่ละรัฐ แต่โดยทั่วไปอาจแบ่งได้ดังนี้ การศึกษาในวัยก่อนเข้าโรงเรียนคือ ในโรงเรียนอนุบาล ที่เรียกว่า คินแดร์การ์เท็น (Kindergarten) จะรับเด็กอายุตั้งแต่ 3 ปีขึ้นไปจนถึง 6 […]

Posted by พลอยชมพู on November 25, 2009 at 5:30am วันนี้ขอมาแบบขำๆ หลังจากคิด (หามุข) อยู่หลายวัน จนเจอเรื่องประหลาดของบ้านเรา เลย….ขอเปิดตัวลูกสาวสุดสวยอีกตัวละกันคร่า… น้องแจ๊สซี่ (Jazzy) เกิดเมื่อราวๆ ปลายเดือนกันยายน 2008 และได้มาอยู่กับครอบครัวเราเมื่ออายุได้ 2 เดือน ภาพวันแรกหลังจากขับรถไปรับน้องหมาไป-กลับถึง 300 ก.ม. เนื่องจากว่าชอบหน้าตาน้องหมาตัวนี้มาก แม้ไกลหน่อยก็อดทนไปเอามาเป็นของเราให้ได้ อิ อิ อิ มันเป็นน้องหมาพันธุ์แจ๊กรัสเซล ภาพนี้โตขึ้นมาอีกหน่อย แม่หมาใช้ภาษาไทยพูดกับน้องหมาตลอด ยกเว้นคำสั่ง นั่ง-นอน-หมอบ-ตาย จะใช้ภาษาเยอรมัน พ่อหมาใช้ภาษาเยอรมันร้อยเปอร์เซนต์ พี่สาวน้องหมา พูดไทยจ้อยๆๆ ยกเว้นคำสั่ง นั่ง-นอน-หมอบ-ตาย จะใช้เยอรมันเช่นเดียวกันกับแม่หมา จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็เป็นเวลา 1 ปีเต็ม ที่เราอยู่ร่วมกันมา เราเพิ่้งจะสั่งเกตเห็นการพัฒนาของสัตว์เลี้ยงในบ้านที่พูดหลายภาษา เราอยากจะหัวเราะๆๆๆๆๆๆ ขำๆๆๆๆ เราไม่ได้เป็นบ้า แต่น้องหมามีพัฒนาการจริงๆ น้องหมาเป็นไบลิงกัวไปแย๊วววว กร๊ากกกกก พอเราบอกสามีว่าจะเขียนเรื่องน้องหมาไบลิงกัว สามีขำมาก […]

Posted by พลอยชมพู on March 6, 2009 at 3:30am น้องพลอยชมพู เกิดปี 2000 (ในวีดีโอปี 2007) และเติบโตที่ประเทศเยอรมนี ตลอดเวลาที่ผ่านมา 8 ปี คิดว่าน้องพลอยชมพู เป็นเด็ก 2 ภาษา แต่ณ วันนี้ไม่แน่ใจเสียแล้ว หลังจากที่มีคุณแม่ใจดีท่านหนึ่งส่งลิงค์เว็บนี้มาให้ เลยตามเข้ามาดู เห็นว่าเป็นเว็บที่มีสาระน่าสนใจ เพราะดิชั้นก็เป็นคนหนึ่งที่ตั้งใจเลี้ยงดูลูกมากๆ อะไรที่ว่าดี ก็มักจะไม่พลาด หลังจากสมัครสมาชิกแล้ว ลองใส่วีดีโอดู และลองเปิดอ่านคำถามต่างๆ ที่มีสมาชิกโพสท์ในเว็บ เมื่ออ่านๆ คำถามต่างๆ ของบรรดาแม่ๆ ที่น่ารัก บางคนก็อยากให้ลูกเป็นเด็กสองภาษา ยิ่งไปกว่านั้นบางคนอยากให้ลูกเป็นเด็กสามภาษาก็มี โห…สุดยอด ตั้ง 3 ภาษาเหนื่อยไม่ใช่เล่น แต่เอ..กลับมาถามตัวเอง ลูกเราเนี่ เจ้าพลอยชมพู มันเป็นเด็กกี่ภาษากันแน่ ได้ทีลูกกลับมาจากโรงเรียน ซึ่งปีนี้เธออยู่ประถม 3 แล้ว เป็นปีแรกที่ได้เรียนภาษาอังกฤษ ปรกติน้องพลอยชมพูพูดไทยเก่งมาก แต่ว่าพูดเยอรมันเก่งที่สุด(สอบภาษาเยอรมันได้คะแนนเต็มทุกเทอม) แล้วภาษาอังกฤษละ ได้เรียนไป […]

Posted by คุณแม่เอ๋ on March 10, 2011 at 3:11pm เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก เกือบ1ปีที่พยายามเหลือเกินที่จะสร้างเด็กคนนึงเป็นเด็กสองภาษา มีหลายครั้งที่ท้อถอยมีหลายครั้งที่อยากเลิกแต่ด้วยความที่เรามั่นใจว่าสิ่งที่เรากำลังทำมันมีโอกาสเป็นจริงๆได้ ขอขอบคุณหนังสือกว่าจะถึงอนุบาลก็สายเสียแล้วและหนังสือเด็กสองภาษาสร้างได้ของผู้ใหญ่บิ๊ก ที่จุดประกายให้คุณแม่เริ่มสอนลูกทั้งๆที่ตัวเองไม่เก่งภาษาอังกฤษเลย กลัวฝรั่งเป็นที่สุด ขอบคุณwebsiteแห่งนี้ที่มีแต่การแบ่งปัน การช่วยเหลือทุกๆอย่างที่มีให้ ได้รู้จักเพื่อนใหม่และคุณครูใจดีทุกคนในห้องEng ทุกวันนี้เอ๋เข้าใจแล้วว่าPractice make perfectจริงๆอย่างที่คุณอ๊อบว่า ทุกวันนี้น้องเรนแบ่งโหมดการคุยได้เองแบบว่าคุยกับย่าภาษาไทยแต่ตอบแม่ภาษาอังกฤษได้อย่างธรรมชาติไม่ต้องคิดก่อนเหมือนเรา ตอนนี้เอ๋เพิ่มความยากให้ลูกขึ้นไปอีกตอนปิดเทอมโดยพาน้องเรนไปเล่นกับplaygroupเด็กต่างชาติ น้องเรนสามารถสื่อสารทุกอย่างได้ดีและป็นธรรมชาติกว่าคุณแม่เสียอีก ตัวเอ๋เองก็ไม่กลัวฝรั่งแล้วค่ะ เอ๋อยากฝึกภาษาด้วยเลยได้ประโยชน์ทั้งแม่และลูก ดีใจมากเลยค่ะที่ไม่คิดเลิกสอนไปซะก่อน แอบท้อหลายครั้งตอนเริ่มใหม่ๆ อยากให้ทุกคนที่เพิ่งเริ่มต้นอย่าท้อถอยนะคะ เอ๋ฝึกภาษาจากในwebนี้ได้อะไรเยอะมากมากมันทำให้เรามีแรงที่จะค้นคว้าศึกษาภาษาเพิ่มเติมคิดว่าขยันกว่าตอนเรียนหนังสือเสียอีก อย่าคิดว่าเราทำไม่ได้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มทำ ทุกวันนี้มีแต่คนถามน้องเรนว่าเรียนที่ไหน เพราะเค้าพูดเก่งกว่าเด็กที่เรียนbilingualด้วยกันซะอีก เอ๋ก็แนะนำคุณแม่หลายๆคนไปไม่รู้ได้เข้ามาwebนี้บ้างหรือเปล่า ที่เขียนมาทั้งหมดเอ๋แค่อยากขอบคุณทุกๆคนในwebนี้ที่ทำให้เอ๋มีแรงและกำลังใจสอนน้องเรนมาได้ถึงตอนนี้เป็นอะไรที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะทำได้ ขอบคุณมากมากจริงๆค่ะ งานชิ้นต่อไปที่กำลังเริ่มคือเจ้าตัวเล็กน้องเคนตะค่ะ โดยมีเทรนเนอร์ผู้ช่วยคือพี่เรนเองคับ…………. ถ้าใครสนใจพาลูกไปplaygroupลองเข้าไปwww.bambiweb.orgดูนะคะ และอีกหนึ่งwebที่อยากแนะนำคือ คุณAdam Bradshaw เข้าไปติดตามfacebookสอนภาษาอังกฤษเค้าได้นะคะ สนุกดีค่ะ ภาษาอังกฤษไม่ยากถ้าฝึกฝนทุกวันค่ะ

Posted by คุณแม่เอ๋ on March 15, 2010 at 1:53am หลังจากที่ได้เริ่มทำOPOLกับน้องเรนมาได้เกือบเดือนแล้ว สัญญาณการตอบรับก็มีมาให้ได้ชื่นใจเรื่อยๆเลยค่ะ เค้าเริ่มเข้าระบบภาษาอังกฤษกับเราเวลาถาม หรือต้องการอะไร เริ่มมีปนภาษาไทยบ้างเช่นอุ้มplease ,เห็นปูแต่บอกว่าspider ,pee pee poo pooพูดผิดพูดถูกบ้างแต่คุณแม่ก็ดีใจแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่่เลยค่ะ เค้าพยายามมากมากเลยที่จะสื่อสารกับคุณแม่ของเค้า ตอนนี้เรารักกันมากกว่าเดิม เพราะแต่ก่อนคุณแม่เอาแต่ทำงานปล่อยให้คุณลูกอยู่กับคุณย่าเป็นส่วนใหญ่ ทุกวันนี้เราแทบอยู่ด้วยกันตลอด เราไปไหนมาไหนด้วยกัน คุยกันทั้งวัน อยากบอกว่าทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเราสามารถสอนเค้าได้หมดเลยค่ะ อย่าเน้นอะไรที่วิชาการ เค้าจะเบื่อและรำคาญ เพราะดิชั้นผ่านตรงนั้นมาแล้ว น้องเรนไม่ชอบให้อ่านหนังสือ น้องเรนไม่ชอบท่องศัพท์ แต่ตอนนี้เค้าจำศัพท์ได้มากมายจากการออกไปตลาด ทำครัวกับคุณแม่ ทำงานบ้านด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน ไปทำงานด้วยกันเพราะตอนนี้คุณแม่ลาออกมาทำงานที่บ้านแล้ว ทุกวันนี้ต้องพยายามศึกษาหาความรู้มากขึ้น ด้วยความที่เราไม่เก่งภาษาอังกฤษ อยากบอกคุณพ่อคุณแม่ที่ไม่เก่งภาษาเหมือนกันว่า ทุกอย่างเราจะผ่านมันไปได้ถ้าเราตั้งใจ มีสื่อบันเทิงหลายอย่างช่วยเราได้ มีweb 2pasaคอยเป็นที่ปรึกษาและให้กำลังใจเรา เมือ่เราเห็นพัฒนาการของเค้าแล้ว เราก็จะหายเหนื่อยทันที แต่หนทางยังอีกไกล ยังไงก็ต้องขอขอบคุณทุกกำลังใจและคุณครูห้องEnglish Clubที่ช่วยให้ดิชั้นเลิกกลัวที่จะพูดภาษาอังกฤษสักที