บล็อกเด็กสองภาษา

Posted by หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้ on April 5, 2009 at 4:56pm จากแรกเดิมทีที่หนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ยังไม่ออกมาวางจำหน่าย น้องกาตาร์เกิดมาเป็นเด็กน้อยที่น่ารักของหม่าม้าแล้ว หม่าม้าก็คุยกับปะป๊าว่าอยากจะให้ลูกเก่งภาษา อย่างน้อยเด็กในวัยของหนูจะต้องสามารถพูดให้ได้อย่างน้อย 3 ภาษาในอนาคต ทำอย่างไรหนอ หนูถึงจะทำได้ เริ่มต้นหม่าม้าก็เลยให้ปะป๊าคุยกับหนูเป็นภาษาอังกฤษแต่ปะป๊าก็ไม่ยอม เพราะว่ากลัวหนูจะไม่เข้าใจ นานๆจะเจอกับปะป๊าซักที ก็ปะป๊าทำงานอยู่ต่างประเทศไม่ต้องห่วงเรื่องภาษาอังกฤษ คุยกับลูกได้สบายมาก เมื่อปะป๊าไม่ยอมคุยภาระอันใหญ่หลวงก็ตกมาอยู่ที่หม่าม้า หม่ามัาก็เหมือนกับคนอื่นๆที่เรียนมาเยอะแต่พอใช้จริงก็ใบ้รับประทาน จึงได้แต่สอนศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นคำๆให้ลูกได้เท่านั้น โดยมีความเชื่อลูกสามารถรับรู้และเข้าใจได้แต่ยังสื่อสารกลับมาไม่ได้เท่านั้นเอง หม่าม้าสอนหนูมาเรื่อยๆ แต่บางครั้งก็เหมือนจะลืมสอนเพราะว่าแต่กังวลเรื่องอื่นของหนูอยู่ จนกระทั่งหม่าม้าได้อ่านหนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ (ต้องขอขอบคุณมากจริงๆคะสำหรับหนังสือดีๆแบบนี้) ทำให้หม่าม้ากลับเข้ามาสู้อีกครั้งพร้อมกำลังใจเต็มเปี่ยมจากปะป๊า คราวนี้พอได้อ่านหนังสือก็จะได้แนวทางที่นำมาปฏิบัติอย่างเอาจริงเอาจังกับลูกเสียที แต่ผลของการปฏิบัติวันแรกก็คือ ลูกร้องไห้วิ่งหนีไปฟ้องยายบอกว่าหม่าม้าแกล้งน้อง เพราะพูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย ผลก็คือหม่าม้าใจหาย นึกสงสารลูก แต่ก็ยังไม่มีความคิดที่จะเลิกทำ แค่ท้อแท้หน่อยๆ แต่ก็ได้กำลังใจจากเพื่อนๆสมาชิกทำให้สู้ต่อไป จนกระทั่งผ่านมาสองอาทิย์แล้ว ตอนนี้นี้หนูดีขึ้นมากมาย เมื่อหม่าม้าพูดด้วยก็ไม่งอแง ยอมรับ และปฏิบัติคำสั่งง่ายๆได้อย่างถูกต้อง (อาจจะมีผิดบ้างก็ค่อยๆฝึกกันต่อไป) ที่สำคัญหนูเริ่มพูดตามหม่าม้าเยอะขึ้นแล้ว แค่นี้หม่าม้าก็พอใจมากๆแล้วจ๊ะ หม่าม้ารู้ตัวว่าหม่าม้าไม่เก่งภาษาอังกฤษเลย หม่าม้ามักจะพูดผิดๆถูกๆเป็นประจำ แต่หม่าม้าจะพยายามแก้ไขให้ถูกต้องและไม่อายที่จะต้องผิดบ้างถูกบ้าง หม่าม้าจะสู้เพื่อลูกนะครับ เรียนไปพร้อมกันนะครับคนดี สู้ไปพร้อมกันคะ

Posted by หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้ on October 20, 2010 at 4:04pm คุยกันสองภาษากับน้องกาตาร์มาก็นานเป็นปี บัดนี้ปะป๊ากาตาร์ก็ร่วมแจมคุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษด้วย ตอนนี้ที่บ้านกลายเป็นระบบ OTOL ไปแล้ว ด้วยความที่กาตาร์เป็นลูกคนเดียวหลานคนเดียวของตระกูล เค้าก็จะโดนแกล้งด้วยความรักตลอด ลูกเราก็ช่างขี้ฟ้อง ทุกครั้งที่มีใครแกล้งก็จะวิ่งมาฟ้องหม่าม้า หญิงก็ได้แต่บอกว่า just kidding อยู่มาวันหนึ่งก่อนนอนก็อ่านนิทานและก็เล่นกันก่อนนอนตามปกติ ปะป๊ากาตาร์ก็แกล้งลูกด้วยการแกล้งกินไปทั้งตัวน้องกาตาร์ กาตาร์ก็เริ่มทันที กาตาร์ : Mommy, Daddy pick on me. หญิง : Honey, he is just kidding. กาตาร์ : NOooooooo พร้อมกับทำหน้าทำตาด้วย , just eatting. หญิง : What? กาตาร์ : Just eating. ทำหน้าตาจริงจัง หญิง : ????????? ลูกเราหนอ […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on July 30, 2011 at 9:58am in ห้องรับแขก วันพุธที่ 6 ต้นเดือนที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปทำกิจกรรมบางอย่างกับครอบครัวน้องพริม พูมของแม่เก๋คนสวย สมาชิกรุ่นเก่าลายครามของหมู่บ้าน แม้จะเก่าแต่ก็คอนเฟิร์มว่าไม่แก่..และไม่ได้เจอะเจอกันง่ายๆ ถึงจะอยู่ในรอบรั้วจังหวัดเดียวกันก็ตาม  เจอกี่ครั้งก็ต้องบอกว่าครอบครัวนี้คงมาตรฐานความสวยความหล่อเอาไว้ครบร้อยทั้งครอบครัว  ตกเย็น..นับเป็นความโชคดีของเรา ที่บังเอิญว่าคุณหมอกอล์ฟ พ่อน้องปิ่นหวานใจหมอเปิ้ลเดินทางมาประชุมที่กรุงเทพ และต้องกลับสุรินทร์ในค่ำคืนนั้น อุตส่าห์สละเวลามานั่งทานข้าวและจิบกาแฟด้วยกันย่านซอยอารีย์ …ทำให้เราได้มีโอกาสรับรู้เรื่องราวของประเทศไทยด้วยกันเอง..ที่หลายๆคนยังไม่มีโอกาสรับรู้..พร้อมกับภาพหวาดเสียวประกอบการรับประทานอาหาร….เอ่อ…เจริญอาหารขึ้นเยอะเลย  ฮ่าๆ ดีใจที่ได้เจอนะคะ  ขอบคุณทั้งสองครอบครัวค่ะ 

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on July 30, 2011 at 10:47am in ห้องรับแขก วันนี้มีโอกาสพบเจอกับครอบครัวแม่อ้อ พ่ออาร์ทและน้องฟ้าใส ที่ถือโอกาวเทศกาลวันหยุดยาวเดินทางจากระยองมาพักผ่อนที่กรุงเทพ..อ่ะนะ คนกรุงเทพแห่ไปเต็มระยอง คนระยองฮิเลยเผ่นมากรุงเทพ แต่เนื่องจากบ้านพี่อยู่ในช่วงซ่อมแซม จึงไม่มีพื้นที่จะรองรับแขกได้..เราจึงต้องพากันอพยพไปที่บ้านแม่แอนของน้องบุหลัน..นั่งลัลลาทำตนเสมือนเป็นเจ้าของบ้าน..อีกแล้ว  ต้องยอมรับว่าครอบครัวแม่อ้อเป็นครอบครัวตัวฮา..ชนิดจัดหนักกันเลยทีเดียว..เรียกว่าตลกตัวแม่..ตัวพ่อ..และตัวลูก..ครบทีมไม่แบ่งพื้นที่ให้ใครแทรกได้เลยทีเดียว เป็นครวามน่ารักที่อยากแบ่งปันอีกครอบครัวหนึ่ง..ใครมีโอกาส..ไม่อยากให้พลาดที่จะทำความรู้จักกับครอบครัวนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณแม่แอนที่ให้พี่ยืมบ้านตลอดเลย…แอนขายบ้านไป พี่คงลำบาก  ฮ่าๆๆ ขอบคุณพ่ออาร์ท แม่อ้อและน้องฟ้าใสนะคะ..สำหรับมิตรภาพและรอยยิ้มค่ะ

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 1, 2011 at 10:15am in ห้องรับแขก เมื่อช่วงสงกรานต์เย็นใจ..ได้พบกับครอบครัวใจเย็น นำทีมโดยพ่อชิน แม่โทปาซ น้องไข่มุกและคุณยายจากอยุธยา มาเยี่ยมมาเยือนกันถึงบ้าน…พร้อมโรตีสายใหม่อย่างเยอะ  ต้อนรับแขกบ้านด้วยอาหารแบบง่ายๆ..ก๋วยเตี๋ยวริมทาง..แฮ่ๆ คราวหน้าไปอยุธยาก็ขอเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือบ้างนะคะ ครอบครัวน้องไข่มุกเป็นอีกหนึ่งครอบครัวที่พวกเราภูมิใจและต้องจดบันทึกไว้ถึงเรื่องราวเส้นทางการสอนภาษาที่สองให้กับน้องไข่มุก  แม่ปาซมีเรื่องราวดีๆมากมายที่พร้อมจะแบ่งปัน ใครมีโอกาส อย่าพลาดที่จะต้องทำความรู้จักกับครอบครัวนี้ให้ได้นะคะ  พี่คอนเฟิร์ม ขอบคุณนะคะพ่อชิน แม่ปาซ น้องไข่มุก

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 1, 2011 at 10:54pm in ห้องรับแขก เป็นการมีทติ้งพบปะกันครั้งแรก..นอกจากการพบกันที่ วช.เด็กสองภาษาระหว่างพี่กับคุณหมอหน่อยกุลกันยา แม่คนสวยของน้องนัท   คุณแอน แม่น้องบุหลัน คุณอ้อม แม่น้องปาล์มมี่ คุณหน่อยแม่น้องพอใจ  หมอนุ้ยแม่น้องพอดี  และคุณลี่แม่น้องมี่มี่ ผู้ที่สามารถบันดาลบ้านพี่ให้เป็นเกาะได้ในพริบตาทุกทีสิน่า  รวมถึงแม่เอ๋ของน้องบอส (ข้างบ้านพี่เอง)  ส่วนแม่กิ้ม แม่เล็กและแม่เก๋…เจอกันจนจวนเจียนจะนับเป็นญาติกันได้อยู่แล้วค่ะ  (ความรู้สึกเมื่อเดือนมีนาคมนะคะ..ปัจจุบันเปลี่ยนไปแล้ว ดีใจที่ได้เป็นพี่เป็นน้องเป็นญาติกับทุกๆครอบครัวค่ะ) เป็นมีทติ้งที่วุ่นวายที่สุดเท่าที่เจอะเจอมา เพราะเด็กเยอะเหลือเกินและแต่ละคนก็ไม่ได้อยู่ภายใต้คำสั่งอันประกาศิตของพ่อแม่ด้วย  แต่ก็นับว่าโชคดีที่บางช่วงเวลายังได้บรรดาคุณพ่ออย่างหมอต้น พ่อเอส พ่อโต้ง พ่อหนึ่ง และพ่อณัฐช่วยแบ่งเบาภาระกันไปบ้าง  ส่วนพ่อเป้…ไปงานแต่งงานนี่นา ฮ่าๆ วุ่นวายแต่ก็สนุกค่ะ ตอนแยกย้ายกันกลับบ้านตั้งสติไม่ทัน อาหารเลยเหลือบานทั้งคาวและหวาน แจกจ่ายใครก้ไม่ทัน เดินกลับกันแบบไม่ขอแบ่งปันกันเลย (ตอนหิ้วมาก้ไม่ปรึกษา ตอนกลับก้ไม่หิ้วกลับน๊า) ผลคือพี่ต้องเอาไปให้หลานๆช่วยทานกันสองวันเต็มๆ  บันทึกขีดเส้นใต้ตัวแดงเลยว่าจัดมีทติ้งคราวหน้า เคลียร์อาหารก่อนค่อยเปิดประตู งานนี้เป็นการลองลิ้มชิมรสซุปเปอร์หมูครั้งแรกด้วยค่ะ  ขอบคุณทุกๆครอบครัวเช่นเดิมจ้า

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 29, 2011 at 11:03am in ห้องรับแขก เสาร์ 27 สิงหาคม 2554 วันนี้มีนัดที่บ้านกับครอบครัวแม่โทปาซจากอยุธยา และแม่เอ๋จากรังสิต สองแม่นี้เจอกันไม่บ่อยแต่แป๊บเดียวเอง ความสัมพันธ์ในมิตรภาพก็ล้ำหน้าเกินกาลเวลาที่ได้เจอะเจอ  วันนี้จึงไม่มีใครยอมใคร คนหนึ่งหิ้วก๊วยเตี๋ยวเรือคนหนึ่งหิ้วโรตีสายไหม..ผลที่ออกมาจึงเป็นเรื่องของพุงกางไปตามๆกัน  (เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปหลักฐานเอาไว้..กินเกลี้ยงเลย) เอ๋รู้ไม๊ว่าพี่ต้องกินเตี๋ยวเรือถึงมื้อเที่ยงวันนี้เลยนะคะ ถ้าไม่มีกองทัพหลานๆมาช่วยน่ะ…กะให้เป็นชาวเรือไปเลยใช่ไม๊คะเนี่ย วันนี้เชิญสองแม่สองสไตล์มาลองเข้าแคมป์หนอนผีเสื้อฉบับมินิ..ฮ่าๆ คุณบิีกฝากขอบคุณหนอนน้อยสองตัวเอ๊ะหรือสองคน เอาไงดี..ไม่รู้ล่ะ  ขอบคุณนะคะ ปล.วันนี้แม่ปาซเห็นความน่าชังของเจ้าหนูเคนตะแล้ว..อดไม่ได้จะทบทวนบทเรียนเรื่องการวางแผนครอบครัว ฮ่าๆ ต้องสร้างให้ใหญ่เข้าไว้  พ่อชินว่าอย่างไรคะ…ไข่มุกอยากมีน้อง..แม่ของไข่มุกก็อยากมีน้องด้วย  อิอิ แม่เอ๋กับหนุ่มน้อยเคนตะ แม่โทปาซกับสาวไข่มุก ท่าคิดหนักขณะเล่นเกม…สวยเริ่ด ของฝากจากอยุธยา สาวไข่มุกกับรอยยิ้มพิมใจ..กว่าแม่จะจับอยู่นิ่ง พ่อชิน แม่ปาซ แม่เอ่ น้องไข่มุก น้องเรนและน้องเคนตะ 27 สิงหาคม ก็เป็นวันเกิดของหนุ่มน้อยคนนี้ด้วยน๊า…สุขสันต์วันเกิดครับ มีความสุขมากๆนะคะ

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 12, 2011 at 10:18pm in ห้องรับแขก ศุกร์ที่ 12 สิงหาคม 2554 นับเป็นวันดีๆอีกวันหนึ่งที่ได้มีโอกาสเปิดห้องรับแขกต้อนรับ ครอบครัวไวเกล ที่ซึ่งหากบอกเพียงแค่นี้ หลายๆคนคงงงๆ คิดไม่ออกว่าคือใคร แต่ถ้าบอกว่าครอบครัวแม่หน่อยและน้องพลอยชมพู สาวน้อยในตาใสลูกครึ่งไทย-เยอรมัน หลายคนคงรู้สึกคุ้นเคยมากกว่า แม่หน่อยและครอบครัวย้ายถิ่นฐานจากเยอรมนีมาปักหลักที่เมืองไทยครบ  1 ปีเต็มแล้ว พี่ได้เจอครอบครัวแม่หน่อยครั้งแรกเมื่อ 10 เดือนที่แล้ว และเฉียดๆกันอีกครั้งในงานมีทติ้งลูกหมูที่  TK PARK  นี่นับเป็นครั้งที่ 3 แล้ว การพบเจอกันครั้งนี้ เรารู้สึกเป็นกันเองมากขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น เห็นการเปลี่ยนแปลงมากขึ้น เช่นน้องพลอยชมพูดูสูงขึ้น พ่อไรเนอร์ดูอารมณ์ดีมากขึ้นเพราะคงคุ้นชินกับเมืองไทยมากขึ้น  และแม่หน่อยที่ดูสวยขึ้น..อย่างแรงงงส์ มีไม่กี่ครั้งที่พี่จะรู้สึก มึน อึ้ง ทึ่งและหาทางไปไม่เป็น  กับคู่สนทนาและการพูดคุยกับแม่หน่อยหลังมื้ออาหารยามบ่ายในวันนี้..ความรู้สึกเช่นนี้ก็เกิดขึ้นอีกจนได้ มีนว่าจะเขียนเรื่องราววันนี้ยังไง อึ้งและทึ่ง..กับเรื่องราวของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่สวมบทบาทหลากหลายให้กับชีวิตเหลือเกิน และเริ่มจะไปไม่เป็นเลยกับชีวิตตัวเอง ฮ่าๆๆ อยาบอกว่าให้ใช่จีพีเอสหรือมอเตอร์ไชต์รับจ้างนำทางเชียว..พี่ตีเลย หน่อยเล่าเรื่องราวของหน่อยเยอะมาก ..ก่อนจะจบด้วยคำถามว่า..หน่อยเห็นมีห้องรับแขก..ยังสงสัยว่าตัวเองจะได้มาเป็นแขกในห้องนี้หรือเปล่า….ฮ่าๆๆเล่นเอาพี่เขินเลยนะเนี่ย   ใครเลยจะรู้ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ นอกจากบทบาทแม่ที่คุณบิีกยกให้เป็นหนึ่งในยอดคุณแม่ต่างแดนที่สามารถสอนภาษาและวัฒนธรรมไทยให้ลูกได้อย่างสุดยอดแล้ว..(ถ้าใครได้มีโอกาสเจอน้องพลอยชมพู จะพบว่านอกจากน้องจะพูดและอ่านภาษาไทยได้อย่างชัดถ้อยชัดคำแล้ว ยังรำและไหว้อย่างไทยได้อ่อนช้อยด้วย)  คุณหน่อยยังเป็นนักแต่งเพลงที่มีผลงานเพลงออกสู่สาธารณะติดอันดับท๊อปชาร์ท เคยได้รับรางวัลชนะเลิศการประกวดดีไซน์เนอร์ของโรงเรียนสอนออกแบบชื่อดัง […]