ในหนังสือเด็กสองภาษาทุกเล่มจะมีบทสัมภาษณ์พ่อแม่ที่ฝึกลูกเป็นเด็กสองภาษาอยู่ทุกเล่มให้เริ่มต้นอ่านจากตรงนี้ก่อนครับ จากนั้นผมอยากให้สมัครเป็นสมาชิกเว็บสองภาษาดอทคอม ซึ่งมีขั้นตอนง่ายๆและไม่เสียค่าใช้จ่าย จากนั้นก็เข้าไปอ่านบล็อก กระทู้ของพ่อแม่คนอื่น ในเว็บสองภาษาดอทคอมนั้นมีครอบครัวที่สนใจแนวคิดเด็กสองภาษากว่าสองหมื่นสามพันครอบครัวแล้ว ให้เลือกดูเด็กสองภาษาของแต่ละคนนะครับ
Posted by หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้ on October 20, 2010 at 4:04pm คุยกันสองภาษากับน้องกาตาร์มาก็นานเป็นปี บัดนี้ปะป๊ากาตาร์ก็ร่วมแจมคุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษด้วย ตอนนี้ที่บ้านกลายเป็นระบบ OTOL ไปแล้ว ด้วยความที่กาตาร์เป็นลูกคนเดียวหลานคนเดียวของตระกูล เค้าก็จะโดนแกล้งด้วยความรักตลอด ลูกเราก็ช่างขี้ฟ้อง ทุกครั้งที่มีใครแกล้งก็จะวิ่งมาฟ้องหม่าม้า หญิงก็ได้แต่บอกว่า just kidding อยู่มาวันหนึ่งก่อนนอนก็อ่านนิทานและก็เล่นกันก่อนนอนตามปกติ ปะป๊ากาตาร์ก็แกล้งลูกด้วยการแกล้งกินไปทั้งตัวน้องกาตาร์ กาตาร์ก็เริ่มทันที กาตาร์ : Mommy, Daddy pick on me. หญิง : Honey, he is just kidding. กาตาร์ : NOooooooo พร้อมกับทำหน้าทำตาด้วย , just eatting. หญิง : What? กาตาร์ : Just eating. ทำหน้าตาจริงจัง หญิง : ????????? ลูกเราหนอ […]
Posted by แม่เพ่ยขอแจม on May 18, 2012 at 11:15pm in ห้องรับแขก จำได้ดีทีเดียว….เสาร์ 5 เดือน 5 ปี 55 อีกนิดเดียวเท่านั้น..จะ 5 โมงเย็น ระหว่างที่พี่กำลังลั้ลลารำลึกความหลังครั้งวัยเยาว์กับเพื่อนเก่าเก็บที่คบหากันมานานกว่า 30 ปี เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาหยุดรอยอดีตไว้ตรงนั้น เพื่อให้เผชิญหน้ากับปัจจุบัน..โอ้ว “สวัสดีค่ะหญิง..อ่ะอย่าบอกนะว่าอยู่กรุงเทพ..เหรอๆๆ…อ่ะ งั้นกินข้าวกันนะคะ..หญิงอยู่แถวไหนน่ะ อ้อ..เหรอ ..เออๆๆ..งั้นมากินโออิชิกัน ที่เมเจอร์ รัชโยธิน..ค่ะๆ ห้าโมงครึงเจอกัน เดี๋ยวพี่บอกพี่บิีกก่อน ..ค่ะๆๆ” พูดเองเออเอง อยู่คนเดียว..หลังวางโทรศัพท์ก็เริ่มงงตัวเอง…เป็นข้อๆเลยค่ะ 1…ให้เขาอย่าบอกว่าอยู่กรุงเทพ….ทั้งๆที่เขาอยู่กรุงเทพ 2….ถามเขาว่าอยู่ไหน..เขาบอกอยู่สุขุมวิท แต่ดันนัดให้มาเจอเมเจอร์…แถวบ้านตัวเอง !!! 3….เพิ่งซัดโฮกก๊วยเตี๋ยวเรือชามใหญ่ไปสองชาม..หอยทอดหนึ่งกะทะ…กาแฟเย็นหนึ่งแก้วโตๆ..ทุกอย่างเพิ่งพ้นคอไปไม่เกินหลอดอาหาร..แต่ดันชวนเขาไปกินบุฟเฟ่…. ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะอิทธิพลของเลข 5 หรือเลข 4 กันแน่เนี่ย ^__^ ย้อนเวลากลับไป..พี่เจอหญิง แม่น้องกาตาร์ ลาเต้ ครั้งแรกที่ วช.เด็กสองภาษาที่กรุงเทพ จำได้ว่ามานั่งฟัง วช.อยู่คนเดียว..พอตกเย็นก็เริ่มกระสับกระส่าย เพราะทุกคนทะยอยกลับบ้านกันหมดแล้ว แต่หญิงยังไม่กลับ…เพราะรอพ่อเต้ยซึ่งชวนน้องกาตาร์ไปลั้ลลายังไม่กลับมารับ พวกเราเลยอยู่รอเป็นเพื่อน..แล้วพอพ่อเต้ยมา..หญิงก็เดินจากเราไป..ไม่เหลียวแล […]
Posted by แม่เพ่ยขอแจม on June 4, 2012 at 5:49pm in ห้องรับแขก ได้รับคำเชิญชวนจากคุณหมอตุ่นและหมอจิให้ไปค้างแรมที่บ้านพักเล็กๆในอ้อมกอดของป่าใหญ่ช่วงระหว่างรอยต่อของจังหวัดสระบุรีและโคราชมาหลายเดือน..กว่าจะมีเวลาลงตัวไปตามทริปที่คุณหมอกำหนดให้ได้ก็ต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา… หมอตุ่นใจดีมากมาย…วางแผนการเดินทางให้ละเอียดยิบว่าขบวนรถของพวกเราจะผ่านจุดไหนมีที่พักรถอย่างไรบ้าง..ปั้มนั้นร้านอาหารเปิดกี่โมง ปั้มนี้มีร้านอะไรน่าสนใจ…รวมถึงการหอบหิ้วเสบียงสำหรับรอรับเช้าวันใหม่ที่จะมาถึงอีกด้วย…โจ๊กชามกลางๆกับน้ำเต้าหู้ที่เมื่อเทหลุดพ้นจากปากถุงก็จะอยู่ในถ้วยขนาดย่อมๆพอดีให้อิ่มท้อง ความจริงทริปนี้..แบ่งกิจกรรมออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกของแม่ อยู่ที่พักคุยไปเรื่อยๆ ดูเด็กๆเล่นเฮฮา เบื่อก็ออกไปเดินช๊อปปิ้งหาอะไรเสริมกำลัง ..^__^ อีกส่วนเป็นกิจกรรมของพ่อที่หนักมากกกก…คือออกรอบตีกอล์ฟ สองวันติดต่อกัน อืมมม บ้านหลังเล็กๆสีขาวสะอาดตา มีบริวารเล็กกว่าอยู่ใกล้ๆกันอีก 3 หลัง (และกำลังสร้างเพิ่มอีกหลายหลัง) ในอ้อมกอดของต้นไม้ใหญ่มีสายน้ำตกพาดผ่าน คือจุดหมายปลายทางที่พวกเราจะพักค้างแรมกัน บ้านหลังนี้เป็นของคุณตั้ม เจ้าของแดรี่โฮม ร้านสเต็กเลื่องชื่อของหมวกเหล็ก ที่ถ้าใครจะแวะเวียนเข้าไปลิ้มรสในวันหยุดคงต้องรอคิวกันนานทีเดียว พี่ตั้มเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมกับหมอตุ่น เวลาที่เพื่อนสองคนพูดถึงกันและกัน..คนที่ได้รับฟังก็มีเฮตลอด…รู้เลยว่าสนิทกันจริง เด็กๆแปลงกายลงเล่นน้ำที่หลังบ้าน… หลังเก็บของเข้าที่..ต่างกลุ่มก็ต่างแยกย้ายไปทำกิจกรรม…พี่และหมอจิได้มีโอกาสนัดเจอกับแม่ทิพย์ พ่อนัท แม่อ้อยที่เอ๊าท์เลท เขาใหญ่ … นัดกันตอนแรกก็สับสนพอสมควร..กับคุณทิพย์แม่น้องยีนส์ พี่ไม่งงค่ะ แต่กับพ่อนัทของน้องมี่มี่นี่สิ เล่นเอางง เอ๋…พ่อณัฐ ของน้องมี่มี่..กับแม่ลี่สุมนาย้ายไปอยู่โคราชเมื่อไหร่หว่า ฮ่าๆๆๆ แอบเพ่งรูปตั้งนาน..พ่อณัฐของมี่มี่เปลี่ยนไป..ลี่ก็หน้าตาไม่เหมือนเดิมด้วย…เออเนอะ..คนชื่อนัท..ทำไมลูกต้องชื่อมี่มี่ด้วย…ทราบแล้วเฉลยด้วย พ่อนัททำหน้าเหมือนจะยียวน…. หมอจิถามมีปัญหาป่ะ….ดูสีหน้าพ่อนัทก็รู้แล้วว่าไม่มี ฮ่าๆๆ ส่วนคนนี้…หนูไม่รู้..หนูไม่เกี่ยวคร๊าาาาาา…หนูไม่เห็นอะไรเลย หุหุ สองมือยังเต็ม..นี่ถ้ามีสี่มือ..ก็คงเต็มอีกนั่นแหล่ะ ถ่ายไปหลายรูป…แต่มีแค่รูปเดียวเนี่ยแหล่ะที่ได้เห็นหน้าน้องมี่มี่..ฝาแฝดพ่อนัทเลยนนะเนี่ย.. […]
Posted by แม่เพ่ยขอแจม on June 18, 2012 at 6:12pm in ห้องรับแขก จากครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่ง…ก้าวย่างเตาะแตะไปช้าๆบนเส้นทางสายหนึ่งที่น้อยคนจะเดินผ่าน…สะสมวันเวลา…สะสมระยะทาง ค่อยๆเก็บเกี่ยวผู้ร่วมทาง…ระหว่างกาลที่ก้าวเดิน แบ่งปันทุกเรื่องราวทั้งทุกข์ทั้งสุข…แม้มาจากต่างถิ่นต่างอาชีพ สุดท้ายก่อเกิดความสัมพันธ์ดุจดังครอบครัวเดียวกัน ที่นับวันยิ่งเติบโต เมื่อครอบครัวเราเติบใหญ่…เราจีงเป็น “ครอบครัวเดียวกัน..Big Family” หลังจากที่ได้ร่วมกันถ่ายทอดเรื่องราวบนเส้นทางเด็กสองภาษา พ่อแม่อย่างเราสร้างเองได้ไม่ยากผ่านรายการ”ครอบครัวเดียวกัน”ทางสถานีไทย พีบีเอส ไปเมื่อสามปีก่อน..ในเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เราได้รับการติดต่อจากทีมงานครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง เพื่อติดตามความก้าวหน้าและความสัมพันธ์ของสมาชิกในหมู่บ้านสองภาษาว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว แต่เนื่องจากความไม่พร้อม เราจึงขอเลื่อนทีมงานออกไปก่อน เมื่อสะสางเรื่องราวต่างๆได้ลงตัว 16 มิถุนายน 2555 จึงเป็นวันที่เราจะร่วมกันบันทึกเรื่องราวต่างๆไว้ในความทรงจำ.. ใครจะเชื่อว่าการพยายามเรียนรู้ภาษาอังกฤษโดยวิธีที่ไม่ซับซ้อน..นอกจากจะบรรลุผลตามที่หวังแล้ว ยังสามารถสร้างความสัมพันธ์ของกลุ่มคนที่มีจุดมุ่งหมายเดียวกันให้เป็นเสมือนหนึ่งสมาชิกในครอบครัวเดียวกันได้… ในวันนี้ จึงถูกเลือกให้เป็นวันที่สมาชิกใหม่และเก่าได้มีโอกาสมาพบเจอ ทำความรู้จัก แลกเปลี่ยนประสบการณ์ให้แก่กันและกันด้วย..นอกเหนือไปจากการมาร่วมบันทึกเทปรายการ จุดนัดพบ..ลานไม้ อาคาร A ทีมงานครอบครัวเดียวกัน วางแผนงานก่อนบันทึกเทป ผู้ใหญ่บิ๊ก..ก่อตั้ง มุ่งมั่นและฝ่าฟัน..แม้จะมีเสียงวิจารณ์ในทางแย่ๆ นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของคนที่อยากวิจารณ์ ผู้ดำเนินรายการและพนักงานสถานีไทย พีบีเอส ร่วมทดลองการเรียนรู้ภาษาอังกฤษแนวใหม่ คุณยายของน้องไข่มุก..นั่งรถตู้จากอยุธยามาร่วมเป็นกำลังใจให้ลูกหลาน ครอบครัวน้องอะตอม… อะตอม… หุหุ…เหมือนว่าจะเป็นลูก “แม่แอ๊นท์” จากระยอง ครอบครัวน้องคุ๊กกี้ แอนด์ […]
Posted by แม่เพ่ยขอแจม on December 27, 2014 at 11:55pm in ห้องรับแขก เปิดห้องรับแขกส่งท้ายปี 2557 ต้อนรับปีใหม่ 2558 ท่ามกลางความอบอุ่นแห่งสายลมหนาว….. ความจริงพี่อยากเชิญครอบครัวนี้เข้าสู่ห้องรับแขกเมื่อประมาณเกือบ 2 ปีที่ผ่านมาแล้ว เราเจอกันหลายครั้ง คุยกันหลายหน แต่ก็ยังไม่สามารถเก็บ รายละเอียดหรือแม้แต่จะเก็บรูปภาพสวยๆได้อย่างเพียงพอสักครั้งเดียว สิ่งที่รู้จากการที่ได้พบเจอกันมีเพียงแค่ภาพทะเล้นๆของไออุ่นและเรื่องที่หมอเนติ์คนนี้เธอพูดเก่งมากกกกกก…ขนาดติดในอันดับ 1 ใน 5 เลยทีเดียว รอโอกาสเชื้อเชิญจนพี่ชักจะลืมเลือน แล้วเราก็เริ่มสนิทกันจนประมาณว่า เนติ์ไม่ใช่แขกแล้วล่ะ แต่เธอเป็นเหมือนเจ้าของบ้านไปละ หลายเดือนที่ผ่านมา เราชวนกันเล่นๆว่าไปเที่ยวญี่ปุ่นกันไม๊ ??…หมอเนติ์ตอบทีเล่นทีจริงว่าไปเมื่อไรพี่ ?? แล้วพี่ก็ผ่านเลย ^___^ กลางเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา เริ่มมีการส่งสารพัดโปรแกรมทัวร์ญี่ปุ่นผ่านแชทไลน์มา จนอ่านไม่ทัน….จากหมอเนติ์ และในที่สุด ทริปการเดินทางครั้งนี้จึงเกิดขึ้น!! ห้องรับแขกจึงถูกเปิดประตูขึ้นอีกครั้งเพื่อรับมิตรภาพและไออุ่นแห่งฤดูเหมันต์ การเดินทางครั้งนี้ เราคุยกันน้อยกว่าที่เคยเป็น…และมันทำให้พี่ได้มีเวลาย้อนคิดไปถึง ณ จุดเวลาที่ล่วงมาเกือบ 2 ปี เสียงผ่านเครื่องโทรศัพท์เกือบทุกวันของคุณหมอฤทัย (ในวันนั้น) เฝ้าถามแต่เรื่องอยากมุ่งมั่นสร้างกลุ่มเด็กสองภาษาที่พิษณุโลกให้ได้เหมือนกลุ่มขอนแก่นของคุณหมอภา และกลุ่มรังสิตของคุณหมอเอ๋….หมอฤทัยบอกมันยาก…แต่อยากได้ อยากให้มี จะทำอย่างไรดี แล้วถ้ามีแล้วจะให้ดีแบบเขาได้อย่างไร สารพัดคำถามที่ชวนให้เข้าใจและมึนงง […]
Posted by พ่อพี่เน็กซ์ กะน้องเนม on June 18, 2010 at 7:00pm หลังจากต้องกล่าวคำขอบคุณ คุณครูเป็นภาษาอังกฤษในวันไหว้ครูแล้ว เมื่อคืนจู่ ๆ พี่เน็กซ์ก็ท่องบทสวดมนต์ขอบคุณพระเจ้า Let us pray to the Lord ……คุณพ่อเลยงง เลยซักไซร้ไถ่ถามกันพักหนึ่งเลยรู้ว่า คุณครูคัดเลือกให้แต่ละห้องมีตัวแทนนำกล่าวสวดมนต์ภาษาไทย 1 คน และภาษาอังกฤษ 1 คน พี่เน๊กซ์เลยถูกคัดเลือกให้รับภาคภาษาอังกฤษ ก็เลยงานงอกอีกแล้วลูกเรา (นี่สงสัยผู้ใหญ่บิ๊กรู้ คงไม่เห็นด้วยแน่ ๆ เลย) คุณพ่อก็ไม่รู้มาก่อนเพิ่งจะรู้ก็จากที่ได้ยินพี่เน็กซ์เค้าท่องนี่แหละ ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากให้กำลังใจลูกไปก่อนฟัง ๆ ดูแล้วคำศัพท์ยากกว่าคำกล่าวขอบคุณคุณครูซะอีก แล้วจะเข้าใจได้ไงเนี่ยลูกเรา คงต้องหาโอกาสอธิบายขยายความให้พี่เน็กซ์เข้าใจซักวัน เมื่อเช้าไปส่งเด็ก ๆ ที่โรงเรียนเลยสอบถามกับคุณครูประจำชั้น ซึ่งคุณครูก็บอกว่าที่เลือกพี่เน็กซ์เพราะเห็นแววภาษาอังกฤษค่อนข้างดี ๆ (เป็นไงหละอยากโชว์พราวดีนักโดนซะ) นอกจากนี้ยังได้รับคำแนะนำจากคุณครูคนสวยอีกด้วยว่า คุณพ่ออย่าลืมเน้นภาษาไทยให้พี่เน็กซ์ด้วยนะ เพราะ หลัง ๆ ดูพี่เน็กซ์เริ่มจะช้า ๆ ในวิชาภาษาไทย อ้าวงานงอกคุณพ่อเหมือนกันซิครับ จะไม่ช้าได้ไงก็หลัง […]
Posted by พ่อพี่เน็กซ์ กะน้องเนม on May 26, 2010 at 9:30am อันเนื่องมาจาก concept 2pasa นี้แหละ 10 มิ.ย ที่ีจะถึงจะมีวานไหว้ครูที่โรงเรียน ระดับอนุบาล (พี่เน็กซ์ อ.3 ครับ) คุณครูจะจัดให้มีตัวแทนเด็กกล่าวคำขอบคุณคุณครูเป็นภาษาอังกฤษ สงสัยผลงาน 2pasa จะเข้าตาครูที่โรงเรียน พี่เน็กซ์เลยได้รับมอบหมายให้เป็นตัวแทนเพื่อน ๆ และ น้อง ๆ กล่าวคำขอบคุณดังที่ว่า งานก็เลยเข้าทั้งคุณพ่อและพี่เน็กซ์ครับ โดยคุณครูเค้าก็ให้บทมาท่อง ไม่สั้นไม่ยาว ครับ แต่ก็ ต้องใช้เวลาเหมือนกันกว่าจะจำกันได้ จริง ๆ คุณพ่อก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกครับที่ต้องให้เน็กซ์ท่องจำไปพูด อยากให้เป็นแนวถามตอบสด ๆ จะดีกว่า แต่ก็ไม่อยากขัดทางโรงเรียนเค้า ก็จะให้ความร่วมมือกับโรงเรียนเต็มที่ครับ มาดูบทที่เน็กซ์ต้องฝึกพูดกัน Good morning everyone , My name is …………………………………………. ,In celebration of […]
Posted by พ่อพี่เน็กซ์ กะน้องเนม on April 27, 2010 at 4:30am ว่าง ๆ ปิดเทอม พาจอมซนสองคนไปเที่ยวร้านอาหารตำนานป่า ย้อนรอยน้อง เพ่ย เพ่ย ซะหน่อย เรื่องการเตรียมตัวก็ดู clip คุณบิ๊กครั้งไปเที่ยวที่นี่หลายรอบแล้ว เรารู้ว่าที่นั่นมีอะไรมั่งก็เตรียมค้นศัพท์ที่ยังไม่รู้ไว้ ทั้งที่เคยไปมาหลายครั้งแต่พอไปจริง ๆ โอ้ ดันมีนกเงือกเพิ่มมา กะ peacock ตอนไปเจอเราก็นึกว่าเราพูดถูกบอกลูก ๆ ว่า That ‘ s toucan. ที่ไหนได้ พอกลับมาบ้านเปิด wiki pedia ดู อ้าวมันนกคนละชนิดกันครับ ไม่รู้คุณพ่อไปจำมาจากไหน เจ้าตัวบนนะใช่ครับ Toucan แต่นกเงือกที่ถูกมันต้องเรียก Hornbill ครับ ภาพล่างนี้ต่างหากครับ คราวนี้เลยต้องเรียกเด็ก ๆ มาดูพร้อมอธิบายใหม่และให้ดูรูปใน internet ด้วย ส่วนอื่น ๆ ก็พอไปได้ครับ น้ำตก น้ำพุ หงส์ดำ นกเป็ดน้ำ(แต่คุณพ่อนึกไม่ออก […]
Posted by พ่อพี่เน็กซ์ กะน้องเนม on April 1, 2010 at 11:00am เช้าวันนี้ได้ยินน้องเนม( 3.9 ปี)กับอาม่าคุยกันตอนก่อนจะไปอาบน้ำ น้องเนมเดินเล่นอยู่ในบ้าน อาม่ากำลังเก็บของทำความสะอาดบ้าน ได้ยินเค้าคุยกันว่า อาม่า; น้องเนมเก็บของเล่นที่พื้นหน่อยครับ อาม่าจะกวาดบ้าน น้องเนม; ได้เลยครับ อาม่า; ขอบคุณครับ น้องเนม: ไม่ใช่อาม่าต้องบอกว่า Thanks you. ต้องพูดภาษาอังกฤษ เดี๋ยวไม่ได้ขึ้นเรือโนอาร์นะ อาม่า;ทำไมหละ น้องเนม;ก็คุณพ่อบอกถ้าจะขึ้นเรือโนอาร์ต้องพูดเป็นภาษาอังกฤษ อาม่า;เหรอ ก็อาม่าพูดไม่เป็นแล้วทำยังไงหละ น้องเนม;เดี๋ยวเนมสอนเอง อาม่า; OK (คำติดปากของอาม่าเลยแหละคำนี้) งั้นไปอาบน้ำกันดีกว่า แล้วอาม่าต้องพูดยังไง ภาษาอังกฤษเนี้ย น้องเนม;อาม่าก็ต้องพูดว่า ”May I have some water please?” อาม่า;เหรอ ”May I have some water please?” ใช่มั้ย น้องเนม; Yesss! […]
