เคสครอบครัวเด็กสองภาษา

Posted by Ju (Jui Jui’s mommy) on March 13, 2012 at 10:30pm บล็อคนี้ตั้งใจมากมายเลย อาจจะตกหล่นไปบ้าง รีบมากอยากให้เสร็จก่อนลูก 6 ขวบ บันทึกรักบ้าง ชังบ้าง ดราม่าบ้าง จากมั่มมี๊ถึงลูกชาย วัยแตะหกขวบในอีกไม่ถึงสองชั่วโมงนี้ ระหว่างบันทึกก็คิดถึงวันวาน ทำไมเวลาช่างรวดเร็วนัก อยู่ด้วยกันมาจะเจ็ดปีแล้วหรือจากตัวป้อมๆ 3.7 กก. ตอนนี้นี้ 21 กก. แล้ว จากลูกหมูตัวน้อยๆ กลายเป็นลิงจ๋อ จอมดื้อซน แต่น่ารักของบ้านเรา ช่วงขวบปีแรก มั่มมี๊เลี้ยงจุ้ยจุ้ยมาค่อนข้างกระท่อนกระแท่นช่วงเดือนแรกๆ เพราะร้องไห้เก่งมากช่วงเดือนแรก ร้องไห้จนมั่มมี๊แทบจะบร้ากันเลยทีเดียว ปะปี๊ต้องมารับไปอุ้มด่วนที่สุดเมื่อถึงบ้านเพื่อให้มั่มมี๊พักผ่อนซักสามสี่ชั่วโมง อาม่ายังบอกว่าเลี้ยงหลานมาสิบกว่าคน คนนี้ร้องไห้เก่งที่สุดอาจเป็นเพราะจุ้ยจุ้ยถูกใช้ vacuum ดูดหัวออกมาด้วย เพราะตัวใหญ่ รกพันแขน กว่าจะคลอดได้เบ่งเกือบชั่วโมง มั่มมี๊คิดอยากจะให้หมอเปลี่ยนเป็นผ่าคลอดเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงคิดก็ไม่ทันแล้ว พอผ่านช่วงร้องไห้ก็มาเจอช่วงลำบากกายของจุ้ยจุ้ยเข้าโรงพยาบาลตอน 7 เดือน ทางเดินปัสสาวะอักเสบ พอหายต้องอัลตร้าซาวน์ดู โชคดีที่ไม่มีความผิดปกติภายใน แต่ผิดปกติภายนอกเลยต้องจัดการขั้นเด็ดขาด หลังจากนั้นก็ไม่ป่วยด้วยโรคนี้อีกเลย […]

Posted by Ju (Jui Jui’s mommy) on October 17, 2010 at 11:30am ครึ้มอกครึ้มใจมาเล่าเรื่องของตัวเอง (แฉตัวเองป่าวหว่า) Background ของเราเล่าไปก่อนหน้านี้ ภาษาอังกฤษเรียกได้ว่าไม่เอาอ่าวเลยค่ะ ฟังออกน้อยมาก Grammar ไม่ได้ ยิ่งการพูดไม่ต้องพูดถึงทั้งอายด้วย พูดผิดๆ ถูกๆ ด้วย คงไม่ต่างจากที่หลายๆ ท่านเคยผ่านมา หรือกำลังรู้สึกอยู่ ลูกเป็นแรงบันดาลใจที่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเค้า ก่อนหน้านี้ด้วยความที่สามีพูดภาษาอังกฤษได้ดีกว่ามากมาย เพราะเคยอยู่ต่างประเทศมาหลายปี เลยยกหน้าที่ให้ แต่รู้สึกไม่ประสบความสำเร็จตามที่คาดหวังค่ะ ก็เลยนั่งคุยกันว่าจะทำอย่างไรดีเพื่อให้ไปเฉียดๆ เป้าหมาย ไม่ต้องถึงแค่เฉียดๆ ไปก็สบายใจแล้ว ตอนนั้นก็เลยเริ่มเปลี่ยนมาพูดภาษาอังกฤษกับลูกและสามี แรกๆ บอกได้เลยว่าอาย ยิ่งตอนสามีบอกพูดผิดนี่ก็ยิ่งอาย เรื่องสำเนียงไม่ต้องพูดถึงเลย สามีบอกว่าเธอพูดมา 1 ประโยค เธอออกเสียงถูกอยู่ไม่กี่คำ … ฟังแล้วเหมือนจะท้อแต่สามีบอกว่าต้องพยายามเค้าเล่าให้ฟังว่าช่วงที่ไปอเมริกาใหม่ๆ ก็พูดไม่ได้ ไปลงเรียนคอร์สภาษาอังกฤษ ปัญหาแรกที่เจอคือพูดไม่ทัน สมองมันคิดว่าจะพูดอะไร แต่มันแปลเป็นประโยคไม่ทัน พอไม่ทันก็เลยเรื่องที่เค้าพูดกันไปแล้ว หมดสิทธิ์ สามีบอกว่าจะพูดให้ได้ดีต้องมีประโยคและคำศัพท์อยู่ในหัวเป็นทุนเดิม ซึ่งต้องค่อยๆ สะสมไปเรื่อยๆ […]

Posted by Ju (Jui Jui’s mommy) on August 7, 2010 at 7:30am FAQsหลายคำถามพยายามตอบ *คำเตือน เรื่องราวนี้เป็นเรื่องราวจากแนวคิดของครอบครัวเราเอง อาจจะไม่ตรงใจบ้าง โปรดพิจารณาค่ะ 🙂 บางครั้งครอบครัวเราก็คล้ายๆ ตัวประหลาดในสังคม เนื่องจากบ้านอยู่โซนที่ไม่มีชาวต่างชาติซักเท่าไหร่ค่ะ คนเลยแปลกใจกัน หลายคำถามทั้งจากคนเพิ่งรู้จัก จากเพื่อน จากครอบครัว จากคุณหมอส่วนใหญ่เมื่อได้คำตอบไปแล้วจะเห็นดีเห็นงามด้วยครอบครัวเราโชคดีที่ผู้ใหญ่ทุกคนเข้าใจ และเห็นด้วยกับสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ บางครั้งแม่เราเองยังพยายามพูดภาษาอังกฤษกับหลาน เราเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ อุ๊ย พูดภาษาอังกฤษเหรอ พูดไทยได้รึเปล่าคำถามนี้เป็นคำถามแรกๆ เลยค่ะ สำหรับคนเพิ่งรู้จักกันจะต้องถาม น้องก็พูดไทยได้ แต่อยู่กับพ่อแม่พูดอังกฤษค่ะ พูดภาษาอังกฤษกับลูกตลอดเลยเหรอคุณพ่อพูดตลอด คุณแม่เมื่อก่อนตลอดเลย เดี๋ยวนี้ลดลงแล้ว เพราะเริ่มไม่อยากพูดไทย เกรงว่าจะมีปัญหาในอนาคตอันใกล้นี้ได้ รีบปรับตัวด่วนๆๆส่วนตัวมองว่าการใช้ภาษาเป็นเรื่องที่ต้องใช้ความต่อเนื่อง ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าแค่ไหน อย่างไร น่าจะมองตามสถานการณ์มากกว่าค่ะ ปัจจุบันลูกชายพูดไทยได้ไม่ดีเท่าเด็กวัยเดียวกันค่ะ แต่โดยรวมโอเคมากเข้ากันได้เป็นอย่างดี เพียงแค่เวลาที่จะเล่าอะไรให้คนอื่นฟังยาวๆ จะพูดช้า คิดเยอะ บางครั้งคิดไม่ออกก็จะหงุดหงิด แล้วก็พูดไทยอังกฤษปนกันไปหมดเลยก็มี เหมือนว่าคิดประโยคไว้เยอะ แต่พอจะเล่าแล้วเรียบเรียงประโยคไม่ถูก บางคำก็ไม่รู้จะพูดว่าอย่างไร ก็ต้องค่อยๆ ปรับไปเรื่อยๆ […]

Posted by Ju (Jui Jui’s mommy) on June 19, 2010 at 2:25pm จุ้ยจุ้ยเรียน K1 มาสองปีแล้ว เนื่องจากปีแรกที่เข้าเรียนจุ้ยจุ้ยอ่อนว่าเกณฑ์ถึง 1 ปีเต็ม (2.5ขวบ) ปีแรกมั่มมี๊รู้ว่ายังไงก็ต้องเรียนซ้ำชั้นแน่ๆ คุณครูก็บอกไว้ก่อนและมั่มมี๊ก็ยินดีด้วย เพราะอยากให้ลูกพร้อมก่อนขึ้น K2 ปีแรกผ่านไปอย่างยากลำบากด้วยความไม่พร้อมที่จะไปโรงเรียนของลูก เสียน้ำตาตั้งแต่ต้นปีจนจบ K1 เลยก็ว่าได้ แต่จะร้องตอนแยกจากกันเท่านั้น เรื่องหลักๆ คงเป็นเรื่องนี้ เรื่องความไม่พร้อมในการแยกจากพ่อแม่ ส่วนเรื่องเรียนคุณครูบอกจุ้ยจุ้ย Catch up ได้ทันเท่าๆ กับเพื่อน แต่เรื่องกล้ามเนื้อมือยังไม่ดีมากนัก ปีที่สองของ K1 จุ้ยจุ้ยเปลี่ยนไปมาก มีความพร้อม Parents meeting ตอนสิ้นเทอมแรกคุณครูบอกจุ้ยจุ้ยพร้อมที่จะเป็นนักเรียน K2 แล้วนะ เพราะปรับตัวได้ดี มีทัศนคติกับโรงเรียนดีขึ้นมาก คุณครูยังงงว่าทำไมเปิดเทอมมาถึงไม่ร้องไห้แล้ว จริงๆ มั่มมี๊ให้จุ้ยจุ้ยขึ้นรถตู้ระยะสั้นไปโรงเรียนแทนที่จะไปส่ง หลายๆ ครั้งแอบตามรถตู้ไปดูด้วยว่าไม่ร้องจริงเหรอ ปรากฏว่าจริง จุ้ยจุ้ยไม่ร้องไห้อีกเลย หลังจากขึ้นรถตู้ (แปลกดี […]

Posted by Ju (Jui Jui’s mommy) on March 14, 2009 at 7:18am เล่าจากประสบการณ์ตัวเองนะคะ หลายๆ คนถามว่าไม่เก่งภาษาอังกฤษ สำเนียงไม่ดี จะสอนลูกเองได้รึเปล่า เราตอบในฐานะคนที่ความรู้งูๆปลาๆ เหมือนกัน ว่าได้ แต่ว่าคุณพ่อคุณแม่ต้องอาศัยความพยายาม พยายามที่ว่าคือพยายามให้ตัวเองเก่งด้วยค่ะ เราอาจจะโชคดีหน่อยที่มี grammar bible, dictionary, phasal verb book อยู่ใกล้ตัวคือคุณพ่อเค้านั่นเอง ช่วงแรกเราเองรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ของคุณพ่อที่จะสอนภาษาอังกฤษลูก คุณพ่อพูดอังกฤษด้วยตลอด แต่เราตอบไทย ผลลัพธ์คือชอบลูกพูดไทย แต่ฟังอังกฤษออก เดือดร้อนคนเป็นแม่ค่ะ ต้องปรับตัวเองด่วนๆๆ ก็เลยต้องพูดอังกฤษกับลูก และจากที่เราได้เริ่มแรกๆ ก็อายมากเลยเพราะพูดผิด เช่น He don’t … พอนึกขึ้นได้อ้าวพูดไปแล้ว แต่พอเรานึกขึ้นได้ว่าเราพูดผิดในครั้งต่อไปเราจะระวังมากขึ้นเอง และจะพูดได้ถูกต้องในที่สุดค่ะ สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่ต้องการจะเป็น Input ให้กับลูกคือ ต้องการสอนลูกภาษาที่สอง ควรจะมีความรู้ในระดับนึง เพราะถ้ามี Input ที่ดี Output ก็จะดีตามมา […]

Posted by Ju (Jui Jui’s mommy) on March 11, 2009 at 5:44am ขอเล่าจากประสบการณ์ครอบครัวเราเองนะคะ คุณพ่อน้องเริ่มพูดภาษาอังกฤษกับน้องตั้งแต่ 1 ขวบ โดยต้องมีต้นแบบที่ดีซักคนนึง ที่บ้านนำทีมโดยคุณพ่อค่ะ เริ่มต้นจากสิ่งที่ต้องทำเป็น routine กันก่อน เช่น Good morning, Are you hungry?, Are you full?, Do you want to pee?, Put on your pants, Let’s take a shower และอื่นๆ น้องจะค่อยๆ เรียนรู้ไปจากภาษากาย และสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากตอบคำถาม คำศัพท์จะมาจากสิ่งที่เราคุยกับเค้าจะซึมซับไปเองโดยที่ไม่ต้องแปลเป็นไทยเลยค่ะ เช่น เวลาเห็นนกบนท้องฟ้า “Look at that, the bird is in […]

Posted by แม่น้องโมกข์ on January 16, 2012 at 3:27pm ณ ปัจจุบันเป็นเวลา 2ปี กับ10เดือนนับตั้งแต่วันที่ตัดสินใจเลี้ยงลูกให้เป็นเด็กสองภาษาค่ะ ขณะนั้นน้องโมกข์มีอายุได้ 1ขวบ9เดือน อุปสรรคจากภายนอกมีไม่มาก แต่อุปสรรคจากใจตัวเองนั้นมากมายและเอาชนะได้ยากกว่า  หลายครั้งที่แทบถอดใจ แต่ทุกครั้งก็กลับมาฮึดสู้ใหม่ หลายครั้งที่ต้องปรับกลยุทธ์ เพราะต้องการbalance ทั้งสองภาษา ขอเปรียบเทียบพัฒนาการของทั้งสองภาษาตามมุมมองของคุณแม่แบบคร่าวๆค่ะ ปีที่1 (อายุ 1ขวบ 9เดือน ถึง 2ขวบ 9เดือน) ภาษาไทย : พัฒนาการได้ดีตามวัย ล้ำหน้าภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาที่สองอยู่มาก ภาษาอังกฤษ: เพิ่งเริ่มต้น ฟังเข้าใจ พูดเป็นคำ วลีสั้นๆ ประโยคอย่างง่ายไม่ซับซ้อน ปีที่2 (อายุ 2ขวบ 9เดือน ถึง 3ขวบ 9เดือน) ภาษาไทย : ประโยคเริ่มมีความยาวและซับซ้อนขึ้น คำศัพท์มากขึ้นหลายเท่าตัว เริ่มเล่าเรื่องยาวตามจินตนาการ ใช้ภาษาอธิบายเหตุผลและความรู้สึกของตัวเองได้ดี ภาษาอังกฤษ: ก้าวตามภาษาไทยมาติดๆ แต่ยังมีคลังศัพท์ที่ไม่มากเท่าภาษาไทย สร้างประโยคได้ยาวขึ้น แต่ยังใช้แกรมม่าผิดบ้างถูกบ้าง ปีที่3 (อายุ 3ขวบ 9เดือน ถึง […]

Posted by แม่น้องโมกข์ on April 2, 2009 at 2:32pm เจ้าโมกข์นอนหลับอุตุอยู่บนเตียง …….อิ..อิ ค่อยมีเวลามาเขียนบล็อกหน่อยช่วงนี้หอบหิ้วกันมาอยู่กรุงเทพฯ (หอบหิ้วจริงๆนะคะ…แหมตามประสาคนมีลูกเล็กๆอย่างเราๆนี่ เข้าใจกันใช่มั้ยคะ? ไปไหนกันที ข้าวของมันเยอะอย่างกับย้ายบ้านแน่ะค่ะ!) มีกำหนดการมาอยู่เมืองกรุง สองสัปดาห์ได้อยู่เลี้ยงน้องโมกข์เองทั้งวัน(คุณแม่กระดี๊กระด๊า….มั่กๆ แต่คุณป้ากับคุณยายที่ปากช่องทำหน้าเศร้าคิดถึงหลาน)ที่ยุ้ยดีใจเพราะจะได้มีเวลาพูดภาษาอังกฤษกับเค้าเยอะๆงัยคะ(แอบแซวกับที่บ้านว่า จะพาน้องโมกข์มา “English Camp”สองสัปดาห์! อิ อิ) วันนี้ชวนลูกทำแพนเค้กตอนเช้า ได้คุยเรื่องการทำอาหารเยอะเลยค่ะลูกชอบมากได้เห็นคุณแม่ลงมือทำ เค้าสนุก และทานอาหารได้เยอะเลย แคมป์นี้ยังมีกิจกรรมอีกเยอะค่ะว่างๆจะแวะเข้ามาเล่าต่อนะคะ ฝากทักทายเจ้าตัวเล็กของทุกคนด้วยค่ะ

Posted by แม่น้องโมกข์ on March 22, 2009 at 10:46am เมื่อวานได้ดีวีดี Caillou มาแล้วค่ะ น้องโมกข์ชอบมาก ยุ้ยจะนั่งดูไปด้วยแล้วคุยกับลูกไปด้วยค่ะตอนเย็นพาลูกไปสนามเด็กเล่นใกล้ๆบ้านลูกสนุกมาก และยังมีโอกาสเพิ่มคำศัพท์ใหม่ๆอีกด้วยclimb up , slow down, let it go, slide, swing etc.น่าแปลกนะคะ ลูกตอบสนองต่อคำศัพท์ใหม่ๆพวกนี้ได้ดีมาก (โดยปกติบางทีต้องพูดมากกว่า 3 ครั้ง เค้าถึงจะเริ่มคุ้นเคยกับคำ)คราวนี้พูดครั้งหรือสองครั้งก็เข้าใจแล้วค่ะฝรั่งถึงพูดว่า learning by doing จริงอย่างนั้นเลยค่ะ เมื่อเช้าขับรถไปห้องสมุดประชาชนใกล้บ้านน้องโมกข์นั่งใน car seat ตะโกนเสียงดังว่า” Playground! Playground!”หันไปดูอีกที อ้อ ใกล้ๆห้องสมุดมี สนามเด็กเล่นจริงๆด้วยค่ะอิ…อิ…..แผนพาไปเล่นสนามเด็กเล่นนี่ได้ผลเกินคาดจริงๆค่ะ ขอให้สนุกกับเจ้าตัวเล็กที่บ้านนะคะทุกคนแล้วเจอกันใหม่ค่ะ ยุ้ย( แม่น้องโมกข์ )

Posted by แม่น้องโมกข์ on March 17, 2009 at 11:00am เพิ่งเริ่มเขียนบล็อกค่ะ เพราะอยากทดลองพูดภาษาอังกฤษกับลูกซักช่วงนึงก่อนเพื่อรอดูผล………………..(ว่าจะได้ผลจริงรึเปล่าน๊า?) อิ อิ…. เริ่มมาได้สามสัปดาห์ แล้วก็ได้ผลดังนี้ค่ะ ข้อมูล ： ด.ช. โมกข์อายุ 1 ปี 9 เดือนภาษาไทยของลูก มีคลังศัพท์ประมาณ 200 คำ เริ่มผูกคำเป็นวลี และประโยคสั้นๆได้เอง ชอบพูดตามสิ่งที่ได้ยินภาษาอังกฤษของลูก รู้ศัพท์ไม่เกิน 20 คำ (ส่วนใหญ่เป็นศัพท์ในห้องน้ำ เพราะเมื่อก่อนแม่ชอบพูดภาษาอังกฤษกับลูกตอนอาบน้ำให้ลูกเท่านั้น………ก็คนมันเขินนะเคอะ อิ อิ ก็เลยพูดกันเฉพาะเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง )(ปัจจุบัน) คุณแม่พูดภาษาอังกฤษกับลูกตลอดเวลา(ที่อยู่ด้วยกัน) คุณแม่ต้องไปทำงาน ตอน 7.00-16.00 น. จันทร์-ศุกร์ค่ะคุณพ่อพูดภาษาไทยกับลูกคุณป้ากับคุณยาย(ช่วยเลี้ยงลูกตอนกลางวัน) พูดภาษาไทยค่ะ สองสามวันแรกคุณแม่พูดภาษาอังกฤษไป น้องโมกข์ทำหน้างงๆ แล้วก็ไม่สนใจ (เชอะ เชอะ) ประมาณนั้นค่ะ(เฮ้อ！) คุณแม่ถอนหายใจวันละ หลายรอบ…………….แล้วก็หันมายิ้มกับลูกพูดเป็นภาษาอังกฤษต่อค่ะ ฮิ ฮิ หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปน้องโมกข์เริ่มฟัง เพราะแม่จับทางได้ว่าลูกชอบแบบสนุกๆ […]