เริ่มต้นอาจจะไม่ดีนัก แต่ก็มีแนวโน้มดีขึ้นเรื่อยๆ

Posted by หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้ on April 5, 2009 at 4:56pm จากแรกเดิมทีที่หนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ยังไม่ออกมาวางจำหน่าย น้องกาตาร์เกิดมาเป็นเด็กน้อยที่น่ารักของหม่าม้าแล้ว หม่าม้าก็คุยกับปะป๊าว่าอยากจะให้ลูกเก่งภาษา อย่างน้อยเด็กในวัยของหนูจะต้องสามารถพูดให้ได้อย่างน้อย 3 ภาษาในอนาคต ทำอย่างไรหนอ หนูถึงจะทำได้ เริ่มต้นหม่าม้าก็เลยให้ปะป๊าคุยกับหนูเป็นภาษาอังกฤษแต่ปะป๊าก็ไม่ยอม เพราะว่ากลัวหนูจะไม่เข้าใจ นานๆจะเจอกับปะป๊าซักที ก็ปะป๊าทำงานอยู่ต่างประเทศไม่ต้องห่วงเรื่องภาษาอังกฤษ คุยกับลูกได้สบายมาก เมื่อปะป๊าไม่ยอมคุยภาระอันใหญ่หลวงก็ตกมาอยู่ที่หม่าม้า หม่ามัาก็เหมือนกับคนอื่นๆที่เรียนมาเยอะแต่พอใช้จริงก็ใบ้รับประทาน จึงได้แต่สอนศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นคำๆให้ลูกได้เท่านั้น โดยมีความเชื่อลูกสามารถรับรู้และเข้าใจได้แต่ยังสื่อสารกลับมาไม่ได้เท่านั้นเอง หม่าม้าสอนหนูมาเรื่อยๆ แต่บางครั้งก็เหมือนจะลืมสอนเพราะว่าแต่กังวลเรื่องอื่นของหนูอยู่ จนกระทั่งหม่าม้าได้อ่านหนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ (ต้องขอขอบคุณมากจริงๆคะสำหรับหนังสือดีๆแบบนี้) ทำให้หม่าม้ากลับเข้ามาสู้อีกครั้งพร้อมกำลังใจเต็มเปี่ยมจากปะป๊า คราวนี้พอได้อ่านหนังสือก็จะได้แนวทางที่นำมาปฏิบัติอย่างเอาจริงเอาจังกับลูกเสียที แต่ผลของการปฏิบัติวันแรกก็คือ ลูกร้องไห้วิ่งหนีไปฟ้องยายบอกว่าหม่าม้าแกล้งน้อง เพราะพูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย ผลก็คือหม่าม้าใจหาย นึกสงสารลูก แต่ก็ยังไม่มีความคิดที่จะเลิกทำ แค่ท้อแท้หน่อยๆ แต่ก็ได้กำลังใจจากเพื่อนๆสมาชิกทำให้สู้ต่อไป จนกระทั่งผ่านมาสองอาทิย์แล้ว ตอนนี้นี้หนูดีขึ้นมากมาย เมื่อหม่าม้าพูดด้วยก็ไม่งอแง ยอมรับ และปฏิบัติคำสั่งง่ายๆได้อย่างถูกต้อง (อาจจะมีผิดบ้างก็ค่อยๆฝึกกันต่อไป) ที่สำคัญหนูเริ่มพูดตามหม่าม้าเยอะขึ้นแล้ว แค่นี้หม่าม้าก็พอใจมากๆแล้วจ๊ะ หม่าม้ารู้ตัวว่าหม่าม้าไม่เก่งภาษาอังกฤษเลย หม่าม้ามักจะพูดผิดๆถูกๆเป็นประจำ แต่หม่าม้าจะพยายามแก้ไขให้ถูกต้องและไม่อายที่จะต้องผิดบ้างถูกบ้าง หม่าม้าจะสู้เพื่อลูกนะครับ เรียนไปพร้อมกันนะครับคนดี สู้ไปพร้อมกันคะ

มุขฝรั่งของเด็กชายกาตาร์

Posted by หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้ on October 20, 2010 at 4:04pm คุยกันสองภาษากับน้องกาตาร์มาก็นานเป็นปี บัดนี้ปะป๊ากาตาร์ก็ร่วมแจมคุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษด้วย ตอนนี้ที่บ้านกลายเป็นระบบ OTOL ไปแล้ว ด้วยความที่กาตาร์เป็นลูกคนเดียวหลานคนเดียวของตระกูล เค้าก็จะโดนแกล้งด้วยความรักตลอด ลูกเราก็ช่างขี้ฟ้อง ทุกครั้งที่มีใครแกล้งก็จะวิ่งมาฟ้องหม่าม้า หญิงก็ได้แต่บอกว่า just kidding อยู่มาวันหนึ่งก่อนนอนก็อ่านนิทานและก็เล่นกันก่อนนอนตามปกติ ปะป๊ากาตาร์ก็แกล้งลูกด้วยการแกล้งกินไปทั้งตัวน้องกาตาร์ กาตาร์ก็เริ่มทันที กาตาร์ : Mommy, Daddy pick on me. หญิง : Honey, he is just kidding. กาตาร์ : NOooooooo พร้อมกับทำหน้าทำตาด้วย , just eatting. หญิง : What? กาตาร์ : Just eating. ทำหน้าตาจริงจัง หญิง : ????????? ลูกเราหนอ […]

5/5/55 กับครอบครัวน้องกาตาร์

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on May 18, 2012 at 11:15pm in ห้องรับแขก จำได้ดีทีเดียว….เสาร์ 5 เดือน 5 ปี 55 อีกนิดเดียวเท่านั้น..จะ 5 โมงเย็น  ระหว่างที่พี่กำลังลั้ลลารำลึกความหลังครั้งวัยเยาว์กับเพื่อนเก่าเก็บที่คบหากันมานานกว่า 30 ปี เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาหยุดรอยอดีตไว้ตรงนั้น เพื่อให้เผชิญหน้ากับปัจจุบัน..โอ้ว “สวัสดีค่ะหญิง..อ่ะอย่าบอกนะว่าอยู่กรุงเทพ..เหรอๆๆ…อ่ะ งั้นกินข้าวกันนะคะ..หญิงอยู่แถวไหนน่ะ  อ้อ..เหรอ ..เออๆๆ..งั้นมากินโออิชิกัน ที่เมเจอร์ รัชโยธิน..ค่ะๆ ห้าโมงครึงเจอกัน เดี๋ยวพี่บอกพี่บิีกก่อน ..ค่ะๆๆ”   พูดเองเออเอง อยู่คนเดียว..หลังวางโทรศัพท์ก็เริ่มงงตัวเอง…เป็นข้อๆเลยค่ะ 1…ให้เขาอย่าบอกว่าอยู่กรุงเทพ….ทั้งๆที่เขาอยู่กรุงเทพ 2….ถามเขาว่าอยู่ไหน..เขาบอกอยู่สุขุมวิท แต่ดันนัดให้มาเจอเมเจอร์…แถวบ้านตัวเอง !!! 3….เพิ่งซัดโฮกก๊วยเตี๋ยวเรือชามใหญ่ไปสองชาม..หอยทอดหนึ่งกะทะ…กาแฟเย็นหนึ่งแก้วโตๆ..ทุกอย่างเพิ่งพ้นคอไปไม่เกินหลอดอาหาร..แต่ดันชวนเขาไปกินบุฟเฟ่…. ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะอิทธิพลของเลข 5 หรือเลข 4 กันแน่เนี่ย  ^__^ ย้อนเวลากลับไป..พี่เจอหญิง แม่น้องกาตาร์ ลาเต้ ครั้งแรกที่ วช.เด็กสองภาษาที่กรุงเทพ จำได้ว่ามานั่งฟัง วช.อยู่คนเดียว..พอตกเย็นก็เริ่มกระสับกระส่าย เพราะทุกคนทะยอยกลับบ้านกันหมดแล้ว แต่หญิงยังไม่กลับ…เพราะรอพ่อเต้ยซึ่งชวนน้องกาตาร์ไปลั้ลลายังไม่กลับมารับ พวกเราเลยอยู่รอเป็นเพื่อน..แล้วพอพ่อเต้ยมา..หญิงก็เดินจากเราไป..ไม่เหลียวแล […]