Tag: น้องพริม

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on July 30, 2011 at 9:58am in ห้องรับแขก วันพุธที่ 6 ต้นเดือนที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปทำกิจกรรมบางอย่างกับครอบครัวน้องพริม พูมของแม่เก๋คนสวย สมาชิกรุ่นเก่าลายครามของหมู่บ้าน แม้จะเก่าแต่ก็คอนเฟิร์มว่าไม่แก่..และไม่ได้เจอะเจอกันง่ายๆ ถึงจะอยู่ในรอบรั้วจังหวัดเดียวกันก็ตาม  เจอกี่ครั้งก็ต้องบอกว่าครอบครัวนี้คงมาตรฐานความสวยความหล่อเอาไว้ครบร้อยทั้งครอบครัว  ตกเย็น..นับเป็นความโชคดีของเรา ที่บังเอิญว่าคุณหมอกอล์ฟ พ่อน้องปิ่นหวานใจหมอเปิ้ลเดินทางมาประชุมที่กรุงเทพ และต้องกลับสุรินทร์ในค่ำคืนนั้น อุตส่าห์สละเวลามานั่งทานข้าวและจิบกาแฟด้วยกันย่านซอยอารีย์ …ทำให้เราได้มีโอกาสรับรู้เรื่องราวของประเทศไทยด้วยกันเอง..ที่หลายๆคนยังไม่มีโอกาสรับรู้..พร้อมกับภาพหวาดเสียวประกอบการรับประทานอาหาร….เอ่อ…เจริญอาหารขึ้นเยอะเลย  ฮ่าๆ ดีใจที่ได้เจอนะคะ  ขอบคุณทั้งสองครอบครัวค่ะ 

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 1, 2011 at 10:54pm in ห้องรับแขก เป็นการมีทติ้งพบปะกันครั้งแรก..นอกจากการพบกันที่ วช.เด็กสองภาษาระหว่างพี่กับคุณหมอหน่อยกุลกันยา แม่คนสวยของน้องนัท   คุณแอน แม่น้องบุหลัน คุณอ้อม แม่น้องปาล์มมี่ คุณหน่อยแม่น้องพอใจ  หมอนุ้ยแม่น้องพอดี  และคุณลี่แม่น้องมี่มี่ ผู้ที่สามารถบันดาลบ้านพี่ให้เป็นเกาะได้ในพริบตาทุกทีสิน่า  รวมถึงแม่เอ๋ของน้องบอส (ข้างบ้านพี่เอง)  ส่วนแม่กิ้ม แม่เล็กและแม่เก๋…เจอกันจนจวนเจียนจะนับเป็นญาติกันได้อยู่แล้วค่ะ  (ความรู้สึกเมื่อเดือนมีนาคมนะคะ..ปัจจุบันเปลี่ยนไปแล้ว ดีใจที่ได้เป็นพี่เป็นน้องเป็นญาติกับทุกๆครอบครัวค่ะ) เป็นมีทติ้งที่วุ่นวายที่สุดเท่าที่เจอะเจอมา เพราะเด็กเยอะเหลือเกินและแต่ละคนก็ไม่ได้อยู่ภายใต้คำสั่งอันประกาศิตของพ่อแม่ด้วย  แต่ก็นับว่าโชคดีที่บางช่วงเวลายังได้บรรดาคุณพ่ออย่างหมอต้น พ่อเอส พ่อโต้ง พ่อหนึ่ง และพ่อณัฐช่วยแบ่งเบาภาระกันไปบ้าง  ส่วนพ่อเป้…ไปงานแต่งงานนี่นา ฮ่าๆ วุ่นวายแต่ก็สนุกค่ะ ตอนแยกย้ายกันกลับบ้านตั้งสติไม่ทัน อาหารเลยเหลือบานทั้งคาวและหวาน แจกจ่ายใครก้ไม่ทัน เดินกลับกันแบบไม่ขอแบ่งปันกันเลย (ตอนหิ้วมาก้ไม่ปรึกษา ตอนกลับก้ไม่หิ้วกลับน๊า) ผลคือพี่ต้องเอาไปให้หลานๆช่วยทานกันสองวันเต็มๆ  บันทึกขีดเส้นใต้ตัวแดงเลยว่าจัดมีทติ้งคราวหน้า เคลียร์อาหารก่อนค่อยเปิดประตู งานนี้เป็นการลองลิ้มชิมรสซุปเปอร์หมูครั้งแรกด้วยค่ะ  ขอบคุณทุกๆครอบครัวเช่นเดิมจ้า

Posted by Prim & Poom on June 21, 2012 at 2:30pm สวัสดีผู้ใหญ่บ้านและพี่สาวใหญ่แห่งหมู่บ้านแห่งนี้ และ รวมถึงสมาชิกทั้งเก่าใหม่ที่นับวันจะเพิ่มมากขึ้นอย่างมหาศาล ด้วยค่ะห่างหายจากการเขียนบล็อกไปนานมากกกก จริงๆ .. วันนี้อยากจะมาแบ่งปันประสบการณ์เล็กๆที่เกิดขึ้นระหว่างทางของบ้านเราน่ะค่ะ ระหว่างทางบนถนนสายนี้ มีเรื่องราวและบททดสอบจิตใจที่มีมาเรื่อยๆจริงๆ .. เราเคยคิดว่าเราทำได้ ทำให้ลูกๆของเราพูดภาษาที่สองได้จากความรู้สึก .. แม้จะถูกบ้างผิดบ้าง แต่อย่างน้อยก็สลับโหมดได้อย่างคล่องแคล่ว และ ไม่พูดปะปนสองภาษาในประโยคเดียวกัน .. ส่วนเรื่องคำศัพท์ ก็ต้องค่อยๆเพิ่มเติมกันไป ทีละเล็กละน้อย อย่างไม่ต้องไปรีบเร่ง เพราะตัวแม่เองยังคงต้องเปิดดิกชันนารี่ อยู่บ่อยๆๆๆ แต่ในระหว่างทางที่เราคิดว่าเราทำได้นั้น มิใช่ว่าจะราบรื่นปราศจากอุปสรรคไปซะหมด วันนี้เลยคิดว่าจะนำประสบการณ์ความยากและอุปสรรคที่พบ มาแบ่งปันให้สมาชิกในหมุ่บ้านฟังบ้างเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของครอบครัวเราค่ะ อุปสรรคแรก หรือ บททดสอบจิตใจที่จะยกมาแบ่งปันวันนี้ก็คือ เรื่องเวลาที่นับวันจะน้อยลงเรื่อยๆ เนื่องจากลูกใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่รร. ที่เป็น รร.ไทย ไม่ใช้ภาษาอังกฤษมากนัก ..ทำให้เค้ามีเวลาฝึกปรือ วิทยายุทธ์ที่บ้านน้อยลงเรื่อยๆ .. เราพยายามก้าวข้ามอุปสรรคนี้ด้วยการบังคับตัวเองผู้สอนให้คงเส้นคงวาให้มากที่สุด หรือ ที่ผุ้ใหญ่บ้านของเราเรียกว่า “ความถี่” นั่นเอง .. ผลที่ได้ […]