Tag: น้องไข่มุก

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 1, 2011 at 10:15am in ห้องรับแขก เมื่อช่วงสงกรานต์เย็นใจ..ได้พบกับครอบครัวใจเย็น นำทีมโดยพ่อชิน แม่โทปาซ น้องไข่มุกและคุณยายจากอยุธยา มาเยี่ยมมาเยือนกันถึงบ้าน…พร้อมโรตีสายใหม่อย่างเยอะ  ต้อนรับแขกบ้านด้วยอาหารแบบง่ายๆ..ก๋วยเตี๋ยวริมทาง..แฮ่ๆ คราวหน้าไปอยุธยาก็ขอเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือบ้างนะคะ ครอบครัวน้องไข่มุกเป็นอีกหนึ่งครอบครัวที่พวกเราภูมิใจและต้องจดบันทึกไว้ถึงเรื่องราวเส้นทางการสอนภาษาที่สองให้กับน้องไข่มุก  แม่ปาซมีเรื่องราวดีๆมากมายที่พร้อมจะแบ่งปัน ใครมีโอกาส อย่าพลาดที่จะต้องทำความรู้จักกับครอบครัวนี้ให้ได้นะคะ  พี่คอนเฟิร์ม ขอบคุณนะคะพ่อชิน แม่ปาซ น้องไข่มุก

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 29, 2011 at 11:03am in ห้องรับแขก เสาร์ 27 สิงหาคม 2554 วันนี้มีนัดที่บ้านกับครอบครัวแม่โทปาซจากอยุธยา และแม่เอ๋จากรังสิต สองแม่นี้เจอกันไม่บ่อยแต่แป๊บเดียวเอง ความสัมพันธ์ในมิตรภาพก็ล้ำหน้าเกินกาลเวลาที่ได้เจอะเจอ  วันนี้จึงไม่มีใครยอมใคร คนหนึ่งหิ้วก๊วยเตี๋ยวเรือคนหนึ่งหิ้วโรตีสายไหม..ผลที่ออกมาจึงเป็นเรื่องของพุงกางไปตามๆกัน  (เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปหลักฐานเอาไว้..กินเกลี้ยงเลย) เอ๋รู้ไม๊ว่าพี่ต้องกินเตี๋ยวเรือถึงมื้อเที่ยงวันนี้เลยนะคะ ถ้าไม่มีกองทัพหลานๆมาช่วยน่ะ…กะให้เป็นชาวเรือไปเลยใช่ไม๊คะเนี่ย วันนี้เชิญสองแม่สองสไตล์มาลองเข้าแคมป์หนอนผีเสื้อฉบับมินิ..ฮ่าๆ คุณบิีกฝากขอบคุณหนอนน้อยสองตัวเอ๊ะหรือสองคน เอาไงดี..ไม่รู้ล่ะ  ขอบคุณนะคะ ปล.วันนี้แม่ปาซเห็นความน่าชังของเจ้าหนูเคนตะแล้ว..อดไม่ได้จะทบทวนบทเรียนเรื่องการวางแผนครอบครัว ฮ่าๆ ต้องสร้างให้ใหญ่เข้าไว้  พ่อชินว่าอย่างไรคะ…ไข่มุกอยากมีน้อง..แม่ของไข่มุกก็อยากมีน้องด้วย  อิอิ แม่เอ๋กับหนุ่มน้อยเคนตะ แม่โทปาซกับสาวไข่มุก ท่าคิดหนักขณะเล่นเกม…สวยเริ่ด ของฝากจากอยุธยา สาวไข่มุกกับรอยยิ้มพิมใจ..กว่าแม่จะจับอยู่นิ่ง พ่อชิน แม่ปาซ แม่เอ่ น้องไข่มุก น้องเรนและน้องเคนตะ 27 สิงหาคม ก็เป็นวันเกิดของหนุ่มน้อยคนนี้ด้วยน๊า…สุขสันต์วันเกิดครับ มีความสุขมากๆนะคะ

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 8, 2011 at 11:14pm in ห้องรับแขก จันทร์ที่ 8 สิงหาคม 2554 หลังจากที่เป็นฝ่ายตั้งรับมาสองคราสามครา..คราวนี้ก็ถึงทีขอเป็นฝ่ายรุกบ้าง..พอนัดแนะกันเสร็จก็ไม่โทรคอนเฟิร์มให้ได้ตั้งหลัก  เช้านี้เมื่อเสร็จภาระกิจที่บ้าน พี่ก็โทรถามพิกัดแม่โทปาซทันที กะว่าจะลุยแบบไม่ให้ทันตั้งตัว..ไปแบบสภาพบ้านมอมแมมกันเลยทีเดียว แฮะแฮ่ม ออกจากบ้านสายมากแล้ว ไปถึงเกือบเที่ยง ..ทั้งคุณปาซและพ่อชินมายืนรออยู่หน้าบ้านแล้ว เพราะรู้ว่าขืนไม่มารอ..มีหวังคุณบิ๊กขับเลยไปนครสวรรค์แน่นอน  ฮ่าๆ ผิดคาดค่ะ..บ้านคุณปาซ..เป็นตึกแถวสองห้อง..มีรถจอดสองคัน…สะอาดมากๆ เดินแล้วลื่นปื๊ด..ลื่นปื๊ดกันเลยทีเดียว..บ้านพี่สิแย่..ขนาดมีเวลาเตรียมตัวยังหมกเม็ด โฮๆ ทักทายกันสักพัก ก็โทรหาแม่เปิ้ล ซึ่งมาทำธุระที่อยุธยาพอดีมาร่วมก๊วนกัน ใครเลยจะเชื่อว่าเพิ่งเดินทางมาจากต่างประเทศ เพราะแม่เปิ้ลรู้เรื่องเส้นทางดีพอสมควรเลยทีเดียว แม่เปิ้ลมาพร้อมกับสาวน้อยเอมิลี่ เจอกัน แนะนำกันและทักทายกันอย่างง่ายๆ เป็นกันเอง ไม่มีพิธีรีตอง แล้วก็ออกไปหาอะไรกินกันง่ายๆตามประสาคนใจง่าย..อีกแล้วครับพี่น้อง ไปถึงอยุธยา ปาซบอกว่าถ้ามาแล้วไม่ทานก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ ถือว่ายังมาไม่ถึง โอ้ว แล้วไอ้ที่พี่ไปๆมาอยุธยาเกือบร้อยเที่ยว..ถือว่าโมฆะสินั่น ..ใจร้ายนะ มื้อกลางวัน ทานก๋วยเตี๋ยวทะเลที่เปิดมานานกว่าสี่สิบปีแล้ว ตั้งแต่แม่ปาซ พ่อชินยังไม่เกิดกันเลยทีเดียวละมั๊งคะ และคาดว่าจะเปิดเพียงแค่สิ้นปีนี้ เนื่องจากลูกคุณลุงคุณป้าเจ้าของร้านท่านรวยแล้ว..หุหุ เลยอยากให้พ่อแม่ท่านได้พักผ่อน  ใครไปอยุธยาแล้วยังไม่เคยลองแวะไปทานก็ลองดูนะคะ ก๋วยเตี๋ยวทะเลรสชาติดี ราคาไม่แพง ชามเบ่อเริ่มเทิ่ม..อยู่ข้างหลังวัดปราสาท ลูกชิ้นปลาอร่อยเลย  ทานข้าวเสร็จไปไหว้พระกันแล้วคุณเปิ้ลก็ขอแยกตัวไปรับคุณเดวิดที่เรียนกระบี่กระบองอยู่ […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on September 25, 2011 at 10:37am in ห้องรับแขก บ่ายวันเสาร์ที่ 24 กันยายน 2554 ฤกษ์งามยามดีวันที่ถูกจับจอง ย้อนไปเมื่อสองเดือนก่อน หลังจากปาร์ตี้เฮฮาบ้านคุณแอนครั้งแรก  เราก็ตกลงกันว่าจะเจอกันอีกครั้งหลังที่คุณกิ้มคลอดน้องคนที่สองและมีสุขภาพแข็งแรงแล้ว…แต่นึกไม่ถึงว่าความฮาเฮจะไม่ปรานีใคร  เมื่่อญาติสนิทเอ่ยปากอยากให้มีปาร์ตี้หมูปิ้งสักครั้งได้ไม๊ สายตรงจึงต่อถึงแม่กิ้มในทันใด…และเราก็ไม่เคยได้รับการปฏิเสธจากน้องสาวคนนี้เลยจริงๆ  ต้องขอบคุณแม่แอนพ่อต่ายของน้องบุหลัน  แม่กิ้มพ่อเป้ของน้องยาโย และแม่เล็กพ่อนิกของน้องเรอิ เลอาก่อนเลย ..ไม่งั้นปาร์ตี้ครั้งนี้คงไม่เกิด นัดกันเงียบๆไม่เอิกเกริก ..บ่ายวันเสาร์ ค่อยๆทยอยกันมา เริ่มจากครอบครัวพ่อละม่อม แม่หนูและน้องดุ๊ก..ตรงเวลาอย่างแรง.. พี่รู้จักครอบครัวพ่อม่อมเมื่อตอน วช.โฟนิกส์ที่โคราช พ่อม่อมบอกมาจากกรุงเทพ เพิ่งเปิดเจอเวปสองภาษา เลยรีบตามมาและกำลังจะเดินทางไปอเมริกา อยากเข้า วช.101 มากมาย แต่เราไม่สามารถจัดให้ได้ในขณะนั้น ได้แต่บอกว่ากลับจากอเมริกาแล้วค่อยมานะคะ…เกือบสี่เดือนผ่านไปโดยไม่คาดคิด พี่ได้เจอครอบครัวพ่อม่อมอีกครั้งใน วช.101 ที่กรุงเทพ..หลังจากที่ครอบครัวนี้เพิ่งเดินทางกลับจากอเมริกาความประทับใจจึงเกิดขึ้นว่า..เขาเอาจริงนะเนี่ย..จึงมีการชวนเชิญมาร่วมปาร์ตี้ครั้งนี้ด้วย…ดีใจที่พ่อม่อมไม่ได้ปฏิเสธ …ท่ามกลางเสียงสอบถามว่าครอบครัวนี้คือใคร..หุหุ..พี่ก็ไม่รู้…จนเกือบชั่วโมงสุดท้ายของงานปาร์ตี้..เดี๋ยวจะมีคนที่เราไม่คาดคิดมาเฉลยค่ะ ตามมาด้วยครอบครัวฟ้าประทานจริงๆค่ะ เพราะขณะที่พี่กับแม่แอนกำลังคิดว่าจะหาอะไรมาเสริมกองเสบียงดี..เนื่องจากน้ำท่วม เรือยังไม่เข้่าเทียบท่า ก๊วยเตี๋ยวเรือรังสิตจึงหายจ้อยในวินาทีสุดท้าย  ฮือๆ  ครอบครัวพ่อชินก็จอดรถหน้าบ้านพอดี พร้อมแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย ที่เอาใจคุณแม่กำลังตั้งครรภ์ รสชาติเข้มข้นแต่ไม่เผ็ดจัดจ้าน ฝีมือคุณยายของน้องไข่มุก กับแม่ปาซก็มาช่วยชีวิตพอดี ต้องบอกว่าครอบครัวนี้ทุบทฤษฎีแม่ยายลูกเขยขาดสะบั้นจริงๆ เพราะในขณะที่คุณยายชื่นชมน้องพลอยชมพูู พี่ก็บอกว่างั้นคุณยายต้องเปลี่ยนลูกเขยแล้วค่ะ […]

Posted by topaz on December 29, 2009 at 1:04pm ยังไม่เคยเข้ามาในบล็อกเลยค่ะ เคยแต่เข้าไปในห้อง english ฝากคำถามและนิทานไว้ แล้วมีคุณแม่ใจดีตอบกลับมาให้ต้องขอบคุณมากนะคะ อาจมีคุณพ่อและคุณแม่หลายท่านรู้สึกแบบนี้มั้ย ” ดีใจ ปลื้มใจ และมืกำลังใจ ที่จะก้าวเดินต่อไปให้ถึงจุดหมาย”ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าระยะทางอีกไกลแค่ไหนสำหรับแม่ที่เพิ่งเริ่มต้นเพียงแค่ก้าวแรกเท่านั้น ตัองเรียนทุกท่านว่า แม่เริ่มจากลบตำกว่าศูนย์ไม่ใช่จากศูนย์เพราะ แม่ไม่มีความรู้เรื่องภาษาอังกฤษเหลืออยู่เลย แล้วที่สำคัญที่สุดคือไม่มีความรู้เรื่องคอมเลย ดูเป็นแม่แบบเชยๆค่ะเช้าวันนึง ยาย(คุณแม่) โทรมาบอกว่า “ไปซี้อหนังเด็กสองภาษามาอ่านให้ได้นะ ไปซื้อเดี๋ยวนี้เลยนะ” “เมื่อคืนแม่ดู รายการของหมวย แม่นัองเนยน่ะเค้าเริ่มตอนลูกเค้า ๒ ขวบครึ่งนะ แต่นี้เค้าพูดภาษาอังกฤษคล่องปร๋อเลย ไปเดี๋ยวนี้เลยนะเธอ อย่ามัวยืดยาดอยู่หล่ะ”รับโทรศัพท์ยายด้วยความมึนและงง เพราะกำลังจะถามว่า”หนังสือชื่ออะไร” เธอก็วางโครมไปแล้ว “เอ….หนังสืออะไรเนี่ย……ทำใหคนแก่ตื่นเต้นขนาดนี้ …ต้องไปซื้อมาอ่านซะหน่อย”อ่านๆๆๆๆๆจบ ไฟมาเลยค่ะ พอเริ่มพูด(ตามในหนังสือ)ซักครึ่งวัน มึนหัวไปหมด โอย…งง….แล้วที่ใช้จริงในแต่ละวันมันมากกว่านี้นี่นาแล้วจะพูดกับลูกยังงัยหล่ะทีนี้ (เอามือกุมขมับเพราะปวดหัวจริง ทำไมภาษาอังกฤษทำให้ปวดหัวได้ขนาดนี้นะ ต้องกินพาราซะแล้ว)วันต่อมา(หายปวดหัวแล้ว)ไหนดูซิในหนังสือคุณบิ๊กบอกว่า “มีเว็บให้ความรู้เรื่องภาษาอังกฤษด้วย www.2pasa.com”ทำไงดีหล่ะเลยบอกแฟนว่า “ขอซื้อคอมพิวเตอร์หน่อยซิคะ”(ใจตุ๊มๆต่อมๆว่าจะให้มั้ย)แฟน…(เงียบไปพักใหญ่)….อืม…เอาสิ..ว่าแต่จะเอามาทำอะไรหล่ะเอ่อ…..เอามาสอนภาษาอังกฤษลูก…ลูกจะได้ไม่ต้องไปเรียนพิเศษภาษาไงอีม….ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่เหมือนสมัยเราเรียนแทบตาย พอจะพูดยังพูดไม่ได้เลย…เอ้าไปซื้อซะวันต่อๆๆๆมาปวดหัวหนักกว่าอีกเพราะใช้ไม่เป็นเลย ต้องไปเรียกเด็กๆมาสอน และแล้วอีกหลายวันต่อมาก็ได้เข้ามาเยี่ยมชาวสองภาษา แต่ยังไม่กล้าทักทายคอยแต่ด้อมๆมอง อยู่พักใหญ่(ระหว่างนี้ก็คัดลอกประโยคที่ต้องใช้ไปพูดกับลูก)สองเดือนต่อมา…ทนไม่ไหวแล้วอยากรู้บางประโยคที่ไม่รู้ …เลยเข้าห้อง […]