Tag: พลอยชมพู

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on August 12, 2011 at 10:18pm in ห้องรับแขก ศุกร์ที่ 12 สิงหาคม 2554 นับเป็นวันดีๆอีกวันหนึ่งที่ได้มีโอกาสเปิดห้องรับแขกต้อนรับ ครอบครัวไวเกล ที่ซึ่งหากบอกเพียงแค่นี้ หลายๆคนคงงงๆ คิดไม่ออกว่าคือใคร แต่ถ้าบอกว่าครอบครัวแม่หน่อยและน้องพลอยชมพู สาวน้อยในตาใสลูกครึ่งไทย-เยอรมัน หลายคนคงรู้สึกคุ้นเคยมากกว่า แม่หน่อยและครอบครัวย้ายถิ่นฐานจากเยอรมนีมาปักหลักที่เมืองไทยครบ  1 ปีเต็มแล้ว พี่ได้เจอครอบครัวแม่หน่อยครั้งแรกเมื่อ 10 เดือนที่แล้ว และเฉียดๆกันอีกครั้งในงานมีทติ้งลูกหมูที่  TK PARK  นี่นับเป็นครั้งที่ 3 แล้ว การพบเจอกันครั้งนี้ เรารู้สึกเป็นกันเองมากขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น เห็นการเปลี่ยนแปลงมากขึ้น เช่นน้องพลอยชมพูดูสูงขึ้น พ่อไรเนอร์ดูอารมณ์ดีมากขึ้นเพราะคงคุ้นชินกับเมืองไทยมากขึ้น  และแม่หน่อยที่ดูสวยขึ้น..อย่างแรงงงส์ มีไม่กี่ครั้งที่พี่จะรู้สึก มึน อึ้ง ทึ่งและหาทางไปไม่เป็น  กับคู่สนทนาและการพูดคุยกับแม่หน่อยหลังมื้ออาหารยามบ่ายในวันนี้..ความรู้สึกเช่นนี้ก็เกิดขึ้นอีกจนได้ มีนว่าจะเขียนเรื่องราววันนี้ยังไง อึ้งและทึ่ง..กับเรื่องราวของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่สวมบทบาทหลากหลายให้กับชีวิตเหลือเกิน และเริ่มจะไปไม่เป็นเลยกับชีวิตตัวเอง ฮ่าๆๆ อยาบอกว่าให้ใช่จีพีเอสหรือมอเตอร์ไชต์รับจ้างนำทางเชียว..พี่ตีเลย หน่อยเล่าเรื่องราวของหน่อยเยอะมาก ..ก่อนจะจบด้วยคำถามว่า..หน่อยเห็นมีห้องรับแขก..ยังสงสัยว่าตัวเองจะได้มาเป็นแขกในห้องนี้หรือเปล่า….ฮ่าๆๆเล่นเอาพี่เขินเลยนะเนี่ย   ใครเลยจะรู้ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ นอกจากบทบาทแม่ที่คุณบิีกยกให้เป็นหนึ่งในยอดคุณแม่ต่างแดนที่สามารถสอนภาษาและวัฒนธรรมไทยให้ลูกได้อย่างสุดยอดแล้ว..(ถ้าใครได้มีโอกาสเจอน้องพลอยชมพู จะพบว่านอกจากน้องจะพูดและอ่านภาษาไทยได้อย่างชัดถ้อยชัดคำแล้ว ยังรำและไหว้อย่างไทยได้อ่อนช้อยด้วย)  คุณหน่อยยังเป็นนักแต่งเพลงที่มีผลงานเพลงออกสู่สาธารณะติดอันดับท๊อปชาร์ท เคยได้รับรางวัลชนะเลิศการประกวดดีไซน์เนอร์ของโรงเรียนสอนออกแบบชื่อดัง […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on September 25, 2011 at 10:37am in ห้องรับแขก บ่ายวันเสาร์ที่ 24 กันยายน 2554 ฤกษ์งามยามดีวันที่ถูกจับจอง ย้อนไปเมื่อสองเดือนก่อน หลังจากปาร์ตี้เฮฮาบ้านคุณแอนครั้งแรก  เราก็ตกลงกันว่าจะเจอกันอีกครั้งหลังที่คุณกิ้มคลอดน้องคนที่สองและมีสุขภาพแข็งแรงแล้ว…แต่นึกไม่ถึงว่าความฮาเฮจะไม่ปรานีใคร  เมื่่อญาติสนิทเอ่ยปากอยากให้มีปาร์ตี้หมูปิ้งสักครั้งได้ไม๊ สายตรงจึงต่อถึงแม่กิ้มในทันใด…และเราก็ไม่เคยได้รับการปฏิเสธจากน้องสาวคนนี้เลยจริงๆ  ต้องขอบคุณแม่แอนพ่อต่ายของน้องบุหลัน  แม่กิ้มพ่อเป้ของน้องยาโย และแม่เล็กพ่อนิกของน้องเรอิ เลอาก่อนเลย ..ไม่งั้นปาร์ตี้ครั้งนี้คงไม่เกิด นัดกันเงียบๆไม่เอิกเกริก ..บ่ายวันเสาร์ ค่อยๆทยอยกันมา เริ่มจากครอบครัวพ่อละม่อม แม่หนูและน้องดุ๊ก..ตรงเวลาอย่างแรง.. พี่รู้จักครอบครัวพ่อม่อมเมื่อตอน วช.โฟนิกส์ที่โคราช พ่อม่อมบอกมาจากกรุงเทพ เพิ่งเปิดเจอเวปสองภาษา เลยรีบตามมาและกำลังจะเดินทางไปอเมริกา อยากเข้า วช.101 มากมาย แต่เราไม่สามารถจัดให้ได้ในขณะนั้น ได้แต่บอกว่ากลับจากอเมริกาแล้วค่อยมานะคะ…เกือบสี่เดือนผ่านไปโดยไม่คาดคิด พี่ได้เจอครอบครัวพ่อม่อมอีกครั้งใน วช.101 ที่กรุงเทพ..หลังจากที่ครอบครัวนี้เพิ่งเดินทางกลับจากอเมริกาความประทับใจจึงเกิดขึ้นว่า..เขาเอาจริงนะเนี่ย..จึงมีการชวนเชิญมาร่วมปาร์ตี้ครั้งนี้ด้วย…ดีใจที่พ่อม่อมไม่ได้ปฏิเสธ …ท่ามกลางเสียงสอบถามว่าครอบครัวนี้คือใคร..หุหุ..พี่ก็ไม่รู้…จนเกือบชั่วโมงสุดท้ายของงานปาร์ตี้..เดี๋ยวจะมีคนที่เราไม่คาดคิดมาเฉลยค่ะ ตามมาด้วยครอบครัวฟ้าประทานจริงๆค่ะ เพราะขณะที่พี่กับแม่แอนกำลังคิดว่าจะหาอะไรมาเสริมกองเสบียงดี..เนื่องจากน้ำท่วม เรือยังไม่เข้่าเทียบท่า ก๊วยเตี๋ยวเรือรังสิตจึงหายจ้อยในวินาทีสุดท้าย  ฮือๆ  ครอบครัวพ่อชินก็จอดรถหน้าบ้านพอดี พร้อมแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย ที่เอาใจคุณแม่กำลังตั้งครรภ์ รสชาติเข้มข้นแต่ไม่เผ็ดจัดจ้าน ฝีมือคุณยายของน้องไข่มุก กับแม่ปาซก็มาช่วยชีวิตพอดี ต้องบอกว่าครอบครัวนี้ทุบทฤษฎีแม่ยายลูกเขยขาดสะบั้นจริงๆ เพราะในขณะที่คุณยายชื่นชมน้องพลอยชมพูู พี่ก็บอกว่างั้นคุณยายต้องเปลี่ยนลูกเขยแล้วค่ะ […]

Posted by พลอยชมพู on August 19, 2009 at 8:30pm วันนี้นึกไรไปเรื่อยเปื่อย (อีกแระ) จะเขียนบล็อกแต่ละทีสมองน้อยๆ ต้องทำงานหนักมาก เพราะต้องมาคิดคำตอบที่สมเหตุสมผลที่สุด ซึ่งมันก็ยาวววววววว …..ดังที่คุณกำลังอ่านอยู่นี่แหละค่ะ แต่ไม่รู้ว่ามันจะเก็ทสำหรับเพื่อนๆ รึเปล่า จะเก็บความคิดอยู่ในสมองน้อยๆ คนเดียวคงไม่ดี เอาออกมาให้เพื่อนๆ ได้รู้บ้างก็คงไม่เสียหาย…หากตรงใจก็นำไปใช้ ไม่ตรงใจก็กองไว้ตรงนี้ก็ได้ค่ะ หุ หุ หุ วันนี้อยากพูดเรื่อง “พูดอังกฤษกับลูกมากไป..ภาษาไทยของลูกอ่อนแอ..จริงหรือ? “ จากประสบการณ์ 9 ปีที่เลี้ยงลูกและสอนภาษาลูกเองทั้ง 3 ภาษา (ช่วยกันสอนกับสามี) จึงอยากนำประสบการณ์จากแนวคิดส่วนตัวมาเล่าสู่กันฟังค่ะ ในที่นี้ขอพูดถึง ครอบครัวที่อยู่เมืองไทย พูดถึงภาษาไทย-อังกฤษ เป็นประเด็นหลักเลยละกัน(สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่เก่งภาษาและจัดเวลาสอนภาษาให้ลูกได้อย่างลงตัวและเหมาะสมแล้ว สามารถข้ามบล็อกนี้ไปได้เลยค่ะ) ปรกติการสื่อสารของครอบครัวคนไทยจะใช้ภาษาไทยเป็นภาษาหลัก หากคุณพ่อคุณแม่อยากพูดภาษาอังกฤษกับลูก เพื่อลูกจะได้เป็นเด็กสองภาษา มักจะมีปัญหาหนึ่งที่พบเจอบ่อยมาก คือ… คุณพ่อ ที่มีหน้าที่พูดภาษาอังกฤษมักไม่มีเวลาให้ลูก หรือหากมี ก็มีน้อยกว่าคุณแม่ซึ่งทำหน้าที่พูดภาษาไทย ทำให้คุณพ่อและคุณแม่กังวลว่าเอ…เดี๋ยวภาษาอังกฤษของลูกจะพัฒนาช้าไม่ทันการ ซึ่งจริงๆ มันก็ช้าจริงๆ นะแหละ คงไม่ทันภาษาไทยที่คุณแม่สอนแน่ๆ หลักการแบ่งการสอนภาษาใครภาษามัน พ่อสอนภาษาหนึ่ง […]

Posted by พลอยชมพู on April 13, 2009 at 9:01pm ไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องจะซ้ำกับหนังสือของคุณพ่อมือใหม่รึเปล่า เพราะยังไม่ได้อ่านเลยค่ะจะกลับไทยอีก 3เดือนคงจะมีโอกาสไปอุดหนุนนะคะ วันนี้นึกอะไรได้ก็เขียนไปละกันนานๆ จะคิดได้ค่ะ ต้องรีบเขียนเดี๋ยวลืม จะเขียนบทความ เอ…เรียกว่าบทความได้เปล่าไม่รู้จะว่าไปก็เขียนมันตามใจฉันเนี่ยแหละค่ะ วันนี้อยากเขียนเรื่องของ “พ่อแม่คือสถาปนิคของลูก” จะไม่ขอพูดถึงการสร้างเด็กสองภาษาด้วยการนำไปเข้าเรียนโรงเรียนนานาชาติ หรือ โรงเรียนสองภาษา พูดง่ายๆ จ้างคนอื่นสอนลูกตามตำหรับคนมีทุนทรัพย์มันเป็นเรื่องง่ายๆ จึงไม่ขอกล่าวถึงนะคะ การสร้างเด็กสองภาษาด้วยสองมือของพ่อแม่นั้นหากประสบความสำเร็จย่อมมีความภาคภูมิใจมากกว่าพ่อแม่ก็ภูมิใจในตัวลูกเพราะสร้างมากับมือของตนเอง ส่วนลูกก็ภูมิในในตัวพ่อแม่ไม่น้อยไปกว่ากันเลยค่ะ เมื่อประมาณปี 2538-2539 หลานสาวของดิฉันอายุ 5-6 ขวบ อยู่ในวัยอนุบาลจะขึ้นประถม 1 แล้วหละดิฉันก็ย่างเข้าวัยเบญจเพจ (อายุเท่าไหร่นับเอาเอง หุ หุ) รักหลานคนนี้มากๆ เอามาเลี้ยงเองเลยค่ะ สอนเธออ่าน เขียนภาษาไทย จนเก่ง ก่อนที่เธอจะเข้าประถม จนวันนี้เวลาล่วงเลยมาสิบกว่าปี หลานสาวพูดเสมอว่า“หนูไม่ลืมเลย คนที่สอนหนูอ่านออกเขียนได้ คืออา” (ดิฉันมีศักดิ์เป็น อา) ดิฉันไม่ได้ยินเองหรอกค่ะ แต่เธอพูดกับญาติๆ ทุกคน เวลาสนทนากันถึงเรื่องราวตอนที่เธอยังเด็กๆ เลยมีคนมาเล่าให้ดิฉันฟังอีกต่อ พอได้ยินดังนั้น ดิฉันก็รู้สึกถึงความปิติยินดีมันตื้นตันอัดแน่นอยู่ในอก […]

Posted by พลอยชมพู on October 31, 2009 at 9:00pm วันนี้แม่พลอยชมพูมาแบบทันสมัย เพราะเห็นคุณบิ๊กกำลังทำโพลสำรวจเกี่ยวกับการศึกษาแบบทางเลือกใหม่ Home School อยู่ เลยอยากมาเล่าอะไรให้ฟังเกี่ยวกับกาศึกษาในประเทศเยอรมนี อยากให้เพื่อนๆ (คนที่ยังไม่รู้) ได้รู้ว่าบ้านอื่นเมืองอื่น เขาจัดระบบการศึกษาให้ประชาชนของเขายังไง ประชาชนของเขาส่วนใหญ่ถึงได้มีคุณภาพ และพัฒนาประเทศได้ดีในหลายๆ ด้าน (ข้อความข้างล่างนี้อ้างอิงมาจากเว็บชาวไทย http://www.schau-thai.de/forum/index.php?topic=5054.0เขียนแบบสังเขปโดยพี่สาวใจดี พี่แก๋งโฮ๊ะ หรือครูต้อม ที่เป็นทั้งล่าม และครูสอนภาษาอยู่เยอรมนีมากว่า 20 ปี) การศึกษาภาคบังคับของเยอรมนี เริ่มเมื่อเด็กมีอายุ 6 ปีเป็นต้นไป และสิ้นสุดที่อายุ 16 ปี คือเด็กที่มีอายุระหว่าง 6 ปี ถึง 16 ปี กฎหมายบังคับให้เข้าโรงเรียน หากไม่เข้าเรียน ก็อาจจะมีการเอาโทษกับผู้ปกครองได้ การศึกษาและโรงเรียนในเยอรมนีอาจแตกต่างกันบ้างในแต่ละรัฐ แต่โดยทั่วไปอาจแบ่งได้ดังนี้ การศึกษาในวัยก่อนเข้าโรงเรียนคือ ในโรงเรียนอนุบาล ที่เรียกว่า คินแดร์การ์เท็น (Kindergarten) จะรับเด็กอายุตั้งแต่ 3 ปีขึ้นไปจนถึง 6 […]

Posted by พลอยชมพู on November 25, 2009 at 5:30am วันนี้ขอมาแบบขำๆ หลังจากคิด (หามุข) อยู่หลายวัน จนเจอเรื่องประหลาดของบ้านเรา เลย….ขอเปิดตัวลูกสาวสุดสวยอีกตัวละกันคร่า… น้องแจ๊สซี่ (Jazzy) เกิดเมื่อราวๆ ปลายเดือนกันยายน 2008 และได้มาอยู่กับครอบครัวเราเมื่ออายุได้ 2 เดือน ภาพวันแรกหลังจากขับรถไปรับน้องหมาไป-กลับถึง 300 ก.ม. เนื่องจากว่าชอบหน้าตาน้องหมาตัวนี้มาก แม้ไกลหน่อยก็อดทนไปเอามาเป็นของเราให้ได้ อิ อิ อิ มันเป็นน้องหมาพันธุ์แจ๊กรัสเซล ภาพนี้โตขึ้นมาอีกหน่อย แม่หมาใช้ภาษาไทยพูดกับน้องหมาตลอด ยกเว้นคำสั่ง นั่ง-นอน-หมอบ-ตาย จะใช้ภาษาเยอรมัน พ่อหมาใช้ภาษาเยอรมันร้อยเปอร์เซนต์ พี่สาวน้องหมา พูดไทยจ้อยๆๆ ยกเว้นคำสั่ง นั่ง-นอน-หมอบ-ตาย จะใช้เยอรมันเช่นเดียวกันกับแม่หมา จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็เป็นเวลา 1 ปีเต็ม ที่เราอยู่ร่วมกันมา เราเพิ่้งจะสั่งเกตเห็นการพัฒนาของสัตว์เลี้ยงในบ้านที่พูดหลายภาษา เราอยากจะหัวเราะๆๆๆๆๆๆ ขำๆๆๆๆ เราไม่ได้เป็นบ้า แต่น้องหมามีพัฒนาการจริงๆ น้องหมาเป็นไบลิงกัวไปแย๊วววว กร๊ากกกกก พอเราบอกสามีว่าจะเขียนเรื่องน้องหมาไบลิงกัว สามีขำมาก […]

Posted by พลอยชมพู on March 6, 2009 at 3:30am น้องพลอยชมพู เกิดปี 2000 (ในวีดีโอปี 2007) และเติบโตที่ประเทศเยอรมนี ตลอดเวลาที่ผ่านมา 8 ปี คิดว่าน้องพลอยชมพู เป็นเด็ก 2 ภาษา แต่ณ วันนี้ไม่แน่ใจเสียแล้ว หลังจากที่มีคุณแม่ใจดีท่านหนึ่งส่งลิงค์เว็บนี้มาให้ เลยตามเข้ามาดู เห็นว่าเป็นเว็บที่มีสาระน่าสนใจ เพราะดิชั้นก็เป็นคนหนึ่งที่ตั้งใจเลี้ยงดูลูกมากๆ อะไรที่ว่าดี ก็มักจะไม่พลาด หลังจากสมัครสมาชิกแล้ว ลองใส่วีดีโอดู และลองเปิดอ่านคำถามต่างๆ ที่มีสมาชิกโพสท์ในเว็บ เมื่ออ่านๆ คำถามต่างๆ ของบรรดาแม่ๆ ที่น่ารัก บางคนก็อยากให้ลูกเป็นเด็กสองภาษา ยิ่งไปกว่านั้นบางคนอยากให้ลูกเป็นเด็กสามภาษาก็มี โห…สุดยอด ตั้ง 3 ภาษาเหนื่อยไม่ใช่เล่น แต่เอ..กลับมาถามตัวเอง ลูกเราเนี่ เจ้าพลอยชมพู มันเป็นเด็กกี่ภาษากันแน่ ได้ทีลูกกลับมาจากโรงเรียน ซึ่งปีนี้เธออยู่ประถม 3 แล้ว เป็นปีแรกที่ได้เรียนภาษาอังกฤษ ปรกติน้องพลอยชมพูพูดไทยเก่งมาก แต่ว่าพูดเยอรมันเก่งที่สุด(สอบภาษาเยอรมันได้คะแนนเต็มทุกเทอม) แล้วภาษาอังกฤษละ ได้เรียนไป […]