Tag: แม่เพ่ยขอแจม

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on September 26, 2011 at 8:41pm in ห้องรับแขก เช้าวันจันทร์ที่ 12 กันยายน 2554   ได้รับข้อความเชิญชวนทีเล่นทีจริงผ่านทางเฟรชบุ๊คจากน้องสาวแดนพนมสารคามว่าจะเข้ามาทำธุระที่กรุงเทพ  เจอกันหน่อยไม๊ที่กลางใจเมืองกรุงเทพ…ตอบกลับไปทีเล่นทีจริง เอาสิ แต่ขอที่ชานเมืองย่านบ้านพี่ได้ไม๊  ฮ่าๆ แล้วการสื่อสารก็เงียบหายไป… ใกล้เที่ยง..น้ำย่อยเริ่มทำงาน กำลังชวนคุณบิีกไปทานก๊วยเตี๋ยวเรือ เสียงโทรศัพท์ดัง มองชื่อคนโทรมา..อ๊ะ… หลังจากนั้น 1 ชั่่วโมง เราสองก็เจอกัน ย้อนหลังไปปีกว่า ครอบครัวน้องยาโยเข้าร่วม วช.เด็กสองภาษาที่กรุงเทพ และเราก็มีการทักทายผ่านเวปหมู่บ้านสองภาษานี้บ้างเป็นครั้งคราว และก็แอบคิดในใจไม่ได้ว่า บ้านนี้ทำไมเที่ยวเก่งนักเนี่ย เดี๋ยวก็โพสรูปไปเที่ยวฮ่องกง  ไปจีน ไปลาว เดี๋ยวขึ้นเหนือ แล้วมาโผล่อีกทีที่อีสาน อ่า…วังตะไคร้ วังน้ำเขียว วังน้ำแดงไปมาหมดเลย อิจฉาจนตาลาย  แล้วก็มีโอกาสพบกันอีกครั้งเมื่อพี่ไปธุระที่วัดหลวงพ่อโสธร ด้วยคิดว่าบ้านกิ้มอยู่ใกล้ จึงชวนกันทานข้าว..กว่าจะรู้ว่าไกล..ก็ผ่านไปหลายเดือน  หุหุ  ว่าไปแล้วเราได้ทานข้าวด้วยกันหลายครั้งเหมือนกันนะเนี่ย ความประทับใจ…เกิดเมื่อปลายเดือนพฤศจิกายน ปีที่แล้ว เมื่อมีการจัด วช.เด็กสองภาษาที่ปราจีนบุรี ดินแดนที่เราไม่คุ้นเคย  กิ้มบอกจะแวะมาหา พี่ก็กลัวว่าจะไกล แต่กิ้มบอกไม่ไกลเลย ขับรถแป๊บเดียว….. […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on September 25, 2011 at 10:37am in ห้องรับแขก บ่ายวันเสาร์ที่ 24 กันยายน 2554 ฤกษ์งามยามดีวันที่ถูกจับจอง ย้อนไปเมื่อสองเดือนก่อน หลังจากปาร์ตี้เฮฮาบ้านคุณแอนครั้งแรก  เราก็ตกลงกันว่าจะเจอกันอีกครั้งหลังที่คุณกิ้มคลอดน้องคนที่สองและมีสุขภาพแข็งแรงแล้ว…แต่นึกไม่ถึงว่าความฮาเฮจะไม่ปรานีใคร  เมื่่อญาติสนิทเอ่ยปากอยากให้มีปาร์ตี้หมูปิ้งสักครั้งได้ไม๊ สายตรงจึงต่อถึงแม่กิ้มในทันใด…และเราก็ไม่เคยได้รับการปฏิเสธจากน้องสาวคนนี้เลยจริงๆ  ต้องขอบคุณแม่แอนพ่อต่ายของน้องบุหลัน  แม่กิ้มพ่อเป้ของน้องยาโย และแม่เล็กพ่อนิกของน้องเรอิ เลอาก่อนเลย ..ไม่งั้นปาร์ตี้ครั้งนี้คงไม่เกิด นัดกันเงียบๆไม่เอิกเกริก ..บ่ายวันเสาร์ ค่อยๆทยอยกันมา เริ่มจากครอบครัวพ่อละม่อม แม่หนูและน้องดุ๊ก..ตรงเวลาอย่างแรง.. พี่รู้จักครอบครัวพ่อม่อมเมื่อตอน วช.โฟนิกส์ที่โคราช พ่อม่อมบอกมาจากกรุงเทพ เพิ่งเปิดเจอเวปสองภาษา เลยรีบตามมาและกำลังจะเดินทางไปอเมริกา อยากเข้า วช.101 มากมาย แต่เราไม่สามารถจัดให้ได้ในขณะนั้น ได้แต่บอกว่ากลับจากอเมริกาแล้วค่อยมานะคะ…เกือบสี่เดือนผ่านไปโดยไม่คาดคิด พี่ได้เจอครอบครัวพ่อม่อมอีกครั้งใน วช.101 ที่กรุงเทพ..หลังจากที่ครอบครัวนี้เพิ่งเดินทางกลับจากอเมริกาความประทับใจจึงเกิดขึ้นว่า..เขาเอาจริงนะเนี่ย..จึงมีการชวนเชิญมาร่วมปาร์ตี้ครั้งนี้ด้วย…ดีใจที่พ่อม่อมไม่ได้ปฏิเสธ …ท่ามกลางเสียงสอบถามว่าครอบครัวนี้คือใคร..หุหุ..พี่ก็ไม่รู้…จนเกือบชั่วโมงสุดท้ายของงานปาร์ตี้..เดี๋ยวจะมีคนที่เราไม่คาดคิดมาเฉลยค่ะ ตามมาด้วยครอบครัวฟ้าประทานจริงๆค่ะ เพราะขณะที่พี่กับแม่แอนกำลังคิดว่าจะหาอะไรมาเสริมกองเสบียงดี..เนื่องจากน้ำท่วม เรือยังไม่เข้่าเทียบท่า ก๊วยเตี๋ยวเรือรังสิตจึงหายจ้อยในวินาทีสุดท้าย  ฮือๆ  ครอบครัวพ่อชินก็จอดรถหน้าบ้านพอดี พร้อมแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย ที่เอาใจคุณแม่กำลังตั้งครรภ์ รสชาติเข้มข้นแต่ไม่เผ็ดจัดจ้าน ฝีมือคุณยายของน้องไข่มุก กับแม่ปาซก็มาช่วยชีวิตพอดี ต้องบอกว่าครอบครัวนี้ทุบทฤษฎีแม่ยายลูกเขยขาดสะบั้นจริงๆ เพราะในขณะที่คุณยายชื่นชมน้องพลอยชมพูู พี่ก็บอกว่างั้นคุณยายต้องเปลี่ยนลูกเขยแล้วค่ะ […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on March 3, 2012 at 11:45am in ห้องรับแขก น้องลูค..แรกคลอด ……. ……. เสาร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ เรามีนัดต้อนรับแขกคนแรกแห่งปี 2555 สู่ห้องรับแขก หลังจากที่ต้องปิดห้องหนีน้องน้ำกันชั่วคราว  ^__^  พี่นัดกับครอบครัวน้องเนยช่วงเวลาบ่ายๆ..มุ่งหน้าปลายทางที่ รพ.BNH ย่านสีลม ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไป..โอว….นึกว่ามา โยโย่แลนด์  ^__^  สองสาว..พี่เรอิ น้องเลอา..ที่นับจากนี้ไปต้องเปลี่ยนสถานะเป็นพี่เรอิ พี่เลอาแทนแล้ว..ลั้ลลากันอยู่ในห้องอย่างแรง โดยมีพี่เนยผสมโรงอย่างกลมกลืน มะรุมมะตุ้มแอบดูแม่ให้นมน้อง..ที่เห็นข้างหลังสีสายรุ้ง..แม่เนยที่แอบๆมาทบทวนงานเอาไว้ก่อน  ^__^ น้องลูค..1 สัปดาห์หลังคลอด…ลืมตาตื่น ขั้นต่อไปก็เริ่มร้อง…….แอบขอบอก…เสียงดังและปากกว้างมากกกก แม่เล็ก หลังคลอด 1 สัปดาห์ พ่อนิก..กับพี่เรอิ หลังจากเฝ้าดูแลที่ รพ.มา 1 สัปดาหืเช่นกัน…สภาพค่ะ..สภาพ  ฮ่าๆ ……….. ……….. น้องลูค..แขกรับเชิญสู่ห้องรับแขก..ที่มีอายุน้อยที่สุด ในการเชิญแขก แต่หนักเกือบที่สุดในบรรดาเด็กแรกคลอดวันนั้น  ชวนคุยด้วยก็ไม่คุย…เอาอะไรมาเสริฟก็ไม่เอา..ทำเอาหน้าแตก สิ่งที่ลูคต้องการมากที่สุดตอนนั้นคือ 2 น.   น.นมแม่ […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on May 18, 2012 at 11:15pm in ห้องรับแขก จำได้ดีทีเดียว….เสาร์ 5 เดือน 5 ปี 55 อีกนิดเดียวเท่านั้น..จะ 5 โมงเย็น  ระหว่างที่พี่กำลังลั้ลลารำลึกความหลังครั้งวัยเยาว์กับเพื่อนเก่าเก็บที่คบหากันมานานกว่า 30 ปี เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาหยุดรอยอดีตไว้ตรงนั้น เพื่อให้เผชิญหน้ากับปัจจุบัน..โอ้ว “สวัสดีค่ะหญิง..อ่ะอย่าบอกนะว่าอยู่กรุงเทพ..เหรอๆๆ…อ่ะ งั้นกินข้าวกันนะคะ..หญิงอยู่แถวไหนน่ะ  อ้อ..เหรอ ..เออๆๆ..งั้นมากินโออิชิกัน ที่เมเจอร์ รัชโยธิน..ค่ะๆ ห้าโมงครึงเจอกัน เดี๋ยวพี่บอกพี่บิีกก่อน ..ค่ะๆๆ”   พูดเองเออเอง อยู่คนเดียว..หลังวางโทรศัพท์ก็เริ่มงงตัวเอง…เป็นข้อๆเลยค่ะ 1…ให้เขาอย่าบอกว่าอยู่กรุงเทพ….ทั้งๆที่เขาอยู่กรุงเทพ 2….ถามเขาว่าอยู่ไหน..เขาบอกอยู่สุขุมวิท แต่ดันนัดให้มาเจอเมเจอร์…แถวบ้านตัวเอง !!! 3….เพิ่งซัดโฮกก๊วยเตี๋ยวเรือชามใหญ่ไปสองชาม..หอยทอดหนึ่งกะทะ…กาแฟเย็นหนึ่งแก้วโตๆ..ทุกอย่างเพิ่งพ้นคอไปไม่เกินหลอดอาหาร..แต่ดันชวนเขาไปกินบุฟเฟ่…. ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะอิทธิพลของเลข 5 หรือเลข 4 กันแน่เนี่ย  ^__^ ย้อนเวลากลับไป..พี่เจอหญิง แม่น้องกาตาร์ ลาเต้ ครั้งแรกที่ วช.เด็กสองภาษาที่กรุงเทพ จำได้ว่ามานั่งฟัง วช.อยู่คนเดียว..พอตกเย็นก็เริ่มกระสับกระส่าย เพราะทุกคนทะยอยกลับบ้านกันหมดแล้ว แต่หญิงยังไม่กลับ…เพราะรอพ่อเต้ยซึ่งชวนน้องกาตาร์ไปลั้ลลายังไม่กลับมารับ พวกเราเลยอยู่รอเป็นเพื่อน..แล้วพอพ่อเต้ยมา..หญิงก็เดินจากเราไป..ไม่เหลียวแล […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on June 4, 2012 at 5:49pm in ห้องรับแขก ได้รับคำเชิญชวนจากคุณหมอตุ่นและหมอจิให้ไปค้างแรมที่บ้านพักเล็กๆในอ้อมกอดของป่าใหญ่ช่วงระหว่างรอยต่อของจังหวัดสระบุรีและโคราชมาหลายเดือน..กว่าจะมีเวลาลงตัวไปตามทริปที่คุณหมอกำหนดให้ได้ก็ต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา… หมอตุ่นใจดีมากมาย…วางแผนการเดินทางให้ละเอียดยิบว่าขบวนรถของพวกเราจะผ่านจุดไหนมีที่พักรถอย่างไรบ้าง..ปั้มนั้นร้านอาหารเปิดกี่โมง ปั้มนี้มีร้านอะไรน่าสนใจ…รวมถึงการหอบหิ้วเสบียงสำหรับรอรับเช้าวันใหม่ที่จะมาถึงอีกด้วย…โจ๊กชามกลางๆกับน้ำเต้าหู้ที่เมื่อเทหลุดพ้นจากปากถุงก็จะอยู่ในถ้วยขนาดย่อมๆพอดีให้อิ่มท้อง ความจริงทริปนี้..แบ่งกิจกรรมออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกของแม่ อยู่ที่พักคุยไปเรื่อยๆ ดูเด็กๆเล่นเฮฮา เบื่อก็ออกไปเดินช๊อปปิ้งหาอะไรเสริมกำลัง ..^__^   อีกส่วนเป็นกิจกรรมของพ่อที่หนักมากกกก…คือออกรอบตีกอล์ฟ สองวันติดต่อกัน อืมมม บ้านหลังเล็กๆสีขาวสะอาดตา มีบริวารเล็กกว่าอยู่ใกล้ๆกันอีก 3 หลัง (และกำลังสร้างเพิ่มอีกหลายหลัง) ในอ้อมกอดของต้นไม้ใหญ่มีสายน้ำตกพาดผ่าน คือจุดหมายปลายทางที่พวกเราจะพักค้างแรมกัน  บ้านหลังนี้เป็นของคุณตั้ม เจ้าของแดรี่โฮม ร้านสเต็กเลื่องชื่อของหมวกเหล็ก ที่ถ้าใครจะแวะเวียนเข้าไปลิ้มรสในวันหยุดคงต้องรอคิวกันนานทีเดียว พี่ตั้มเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมกับหมอตุ่น เวลาที่เพื่อนสองคนพูดถึงกันและกัน..คนที่ได้รับฟังก็มีเฮตลอด…รู้เลยว่าสนิทกันจริง เด็กๆแปลงกายลงเล่นน้ำที่หลังบ้าน… หลังเก็บของเข้าที่..ต่างกลุ่มก็ต่างแยกย้ายไปทำกิจกรรม…พี่และหมอจิได้มีโอกาสนัดเจอกับแม่ทิพย์ พ่อนัท แม่อ้อยที่เอ๊าท์เลท เขาใหญ่ … นัดกันตอนแรกก็สับสนพอสมควร..กับคุณทิพย์แม่น้องยีนส์ พี่ไม่งงค่ะ แต่กับพ่อนัทของน้องมี่มี่นี่สิ เล่นเอางง เอ๋…พ่อณัฐ ของน้องมี่มี่..กับแม่ลี่สุมนาย้ายไปอยู่โคราชเมื่อไหร่หว่า  ฮ่าๆๆๆ แอบเพ่งรูปตั้งนาน..พ่อณัฐของมี่มี่เปลี่ยนไป..ลี่ก็หน้าตาไม่เหมือนเดิมด้วย…เออเนอะ..คนชื่อนัท..ทำไมลูกต้องชื่อมี่มี่ด้วย…ทราบแล้วเฉลยด้วย พ่อนัททำหน้าเหมือนจะยียวน…. หมอจิถามมีปัญหาป่ะ….ดูสีหน้าพ่อนัทก็รู้แล้วว่าไม่มี  ฮ่าๆๆ ส่วนคนนี้…หนูไม่รู้..หนูไม่เกี่ยวคร๊าาาาาา…หนูไม่เห็นอะไรเลย หุหุ สองมือยังเต็ม..นี่ถ้ามีสี่มือ..ก็คงเต็มอีกนั่นแหล่ะ  ถ่ายไปหลายรูป…แต่มีแค่รูปเดียวเนี่ยแหล่ะที่ได้เห็นหน้าน้องมี่มี่..ฝาแฝดพ่อนัทเลยนนะเนี่ย.. […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on June 18, 2012 at 6:12pm in ห้องรับแขก จากครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่ง…ก้าวย่างเตาะแตะไปช้าๆบนเส้นทางสายหนึ่งที่น้อยคนจะเดินผ่าน…สะสมวันเวลา…สะสมระยะทาง  ค่อยๆเก็บเกี่ยวผู้ร่วมทาง…ระหว่างกาลที่ก้าวเดิน   แบ่งปันทุกเรื่องราวทั้งทุกข์ทั้งสุข…แม้มาจากต่างถิ่นต่างอาชีพ  สุดท้ายก่อเกิดความสัมพันธ์ดุจดังครอบครัวเดียวกัน ที่นับวันยิ่งเติบโต เมื่อครอบครัวเราเติบใหญ่…เราจีงเป็น “ครอบครัวเดียวกัน..Big Family” หลังจากที่ได้ร่วมกันถ่ายทอดเรื่องราวบนเส้นทางเด็กสองภาษา พ่อแม่อย่างเราสร้างเองได้ไม่ยากผ่านรายการ”ครอบครัวเดียวกัน”ทางสถานีไทย พีบีเอส ไปเมื่อสามปีก่อน..ในเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เราได้รับการติดต่อจากทีมงานครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง เพื่อติดตามความก้าวหน้าและความสัมพันธ์ของสมาชิกในหมู่บ้านสองภาษาว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว แต่เนื่องจากความไม่พร้อม เราจึงขอเลื่อนทีมงานออกไปก่อน เมื่อสะสางเรื่องราวต่างๆได้ลงตัว  16 มิถุนายน 2555 จึงเป็นวันที่เราจะร่วมกันบันทึกเรื่องราวต่างๆไว้ในความทรงจำ.. ใครจะเชื่อว่าการพยายามเรียนรู้ภาษาอังกฤษโดยวิธีที่ไม่ซับซ้อน..นอกจากจะบรรลุผลตามที่หวังแล้ว ยังสามารถสร้างความสัมพันธ์ของกลุ่มคนที่มีจุดมุ่งหมายเดียวกันให้เป็นเสมือนหนึ่งสมาชิกในครอบครัวเดียวกันได้… ในวันนี้ จึงถูกเลือกให้เป็นวันที่สมาชิกใหม่และเก่าได้มีโอกาสมาพบเจอ ทำความรู้จัก แลกเปลี่ยนประสบการณ์ให้แก่กันและกันด้วย..นอกเหนือไปจากการมาร่วมบันทึกเทปรายการ จุดนัดพบ..ลานไม้ อาคาร A ทีมงานครอบครัวเดียวกัน วางแผนงานก่อนบันทึกเทป ผู้ใหญ่บิ๊ก..ก่อตั้ง มุ่งมั่นและฝ่าฟัน..แม้จะมีเสียงวิจารณ์ในทางแย่ๆ นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของคนที่อยากวิจารณ์ ผู้ดำเนินรายการและพนักงานสถานีไทย พีบีเอส ร่วมทดลองการเรียนรู้ภาษาอังกฤษแนวใหม่ คุณยายของน้องไข่มุก..นั่งรถตู้จากอยุธยามาร่วมเป็นกำลังใจให้ลูกหลาน ครอบครัวน้องอะตอม… อะตอม… หุหุ…เหมือนว่าจะเป็นลูก “แม่แอ๊นท์” จากระยอง ครอบครัวน้องคุ๊กกี้ แอนด์ […]

Posted by แม่เพ่ยขอแจม on December 27, 2014 at 11:55pm in ห้องรับแขก เปิดห้องรับแขกส่งท้ายปี 2557 ต้อนรับปีใหม่ 2558 ท่ามกลางความอบอุ่นแห่งสายลมหนาว….. ความจริงพี่อยากเชิญครอบครัวนี้เข้าสู่ห้องรับแขกเมื่อประมาณเกือบ 2 ปีที่ผ่านมาแล้ว เราเจอกันหลายครั้ง คุยกันหลายหน แต่ก็ยังไม่สามารถเก็บ รายละเอียดหรือแม้แต่จะเก็บรูปภาพสวยๆได้อย่างเพียงพอสักครั้งเดียว สิ่งที่รู้จากการที่ได้พบเจอกันมีเพียงแค่ภาพทะเล้นๆของไออุ่นและเรื่องที่หมอเนติ์คนนี้เธอพูดเก่งมากกกกกก…ขนาดติดในอันดับ 1 ใน 5 เลยทีเดียว รอโอกาสเชื้อเชิญจนพี่ชักจะลืมเลือน แล้วเราก็เริ่มสนิทกันจนประมาณว่า เนติ์ไม่ใช่แขกแล้วล่ะ แต่เธอเป็นเหมือนเจ้าของบ้านไปละ หลายเดือนที่ผ่านมา เราชวนกันเล่นๆว่าไปเที่ยวญี่ปุ่นกันไม๊ ??…หมอเนติ์ตอบทีเล่นทีจริงว่าไปเมื่อไรพี่ ?? แล้วพี่ก็ผ่านเลย ^___^ กลางเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา เริ่มมีการส่งสารพัดโปรแกรมทัวร์ญี่ปุ่นผ่านแชทไลน์มา จนอ่านไม่ทัน….จากหมอเนติ์ และในที่สุด ทริปการเดินทางครั้งนี้จึงเกิดขึ้น!! ห้องรับแขกจึงถูกเปิดประตูขึ้นอีกครั้งเพื่อรับมิตรภาพและไออุ่นแห่งฤดูเหมันต์ การเดินทางครั้งนี้ เราคุยกันน้อยกว่าที่เคยเป็น…และมันทำให้พี่ได้มีเวลาย้อนคิดไปถึง ณ จุดเวลาที่ล่วงมาเกือบ 2 ปี เสียงผ่านเครื่องโทรศัพท์เกือบทุกวันของคุณหมอฤทัย (ในวันนั้น) เฝ้าถามแต่เรื่องอยากมุ่งมั่นสร้างกลุ่มเด็กสองภาษาที่พิษณุโลกให้ได้เหมือนกลุ่มขอนแก่นของคุณหมอภา และกลุ่มรังสิตของคุณหมอเอ๋….หมอฤทัยบอกมันยาก…แต่อยากได้ อยากให้มี จะทำอย่างไรดี แล้วถ้ามีแล้วจะให้ดีแบบเขาได้อย่างไร สารพัดคำถามที่ชวนให้เข้าใจและมึนงง […]